Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Proces modernizacji od dawna uważany jest za historię upadku religii.
Niniejsze studium podważa stare założenia teorii sakularyzacji, przyglądając się historii wpływowego ruchu wolnomyślicielskiego około 1900 roku: ruchu monistycznego. W styczniu 1906 r.
zoolog i darwinista Ernst Haeckel założył Niemieckie Stowarzyszenie Monistyczne, a w 1911 r. jego przewodniczącym został laureat Nagrody Nobla Wilhelm Ostwald. Chociaż moniści atakowali chrześcijaństwo, kościół i wiarę w stworzenie i rzucili im wyzwanie naukowym światopoglądem, pozostali religijnymi poszukiwaczami.
Tak więc ich historia charakteryzowała się ciągłą pracą nad nowym rozumieniem religii i jej związku z sacrum. Opierając się na obszernych badaniach archiwalnych i fascynujących źródłach, autor oferuje nowe odczytanie monizmu około 1900 roku i pokazuje jego związek ze środowiskiem reformatorskim przełomu wieków.