Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Aradia” otrzymała mieszane recenzje od czytelników. Podczas gdy niektórzy doceniają jej historyczne spostrzeżenia i treści związane z Wicca i pogaństwem, inni wyrażają rozczarowanie jej podejściem i czytelnością. Kluczowe tematy obejmują antropologiczną perspektywę i dwujęzyczny format, ale nie wszyscy czytelnicy uznali ją za zgodną z ich oczekiwaniami lub zainteresowaniami.
Zalety:Czytelnicy uznali książkę za pouczającą i edukacyjną, podkreślając jej kontekst historyczny, dwujęzyczny format (łacina i angielski) oraz wnikliwe historie o bogini Dianie. Jest ona zalecana dla dociekliwych umysłów i osób studiujących Wicca lub tradycyjne czary.
Wady:Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że treść jest przygnębiająca lub nie jest tym, czego oczekiwali, z krytyką dotyczącą czytelności, szczególnie w formatach e-czytników. Kilku wspomniało, że książka wydawała się niezorganizowana lub sucha, a inni zmagali się z włoskimi tłumaczeniami lub nie odpowiadał im styl.
(na podstawie 40 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Aradia or the Gospel of the Witches
Zawartość książki:
Zanim Gerald Gardner pomyślał o napisaniu swojej pierwszej książki, był odkrywca o imieniu Charles Leland, który czuł, że może odkryć i zachować sekrety włoskich czarów. Pierwotnym celem Lelanda było nawiązanie kontaktu z praktykującymi włoskimi czarownicami.
Po latach prób spotkał jedną o imieniu Maddelena, która przekazała mu nauki, których szukał. Słowa (historie) stały się Aradią lub Ewangelią Czarownic. Ten manuskrypt, podobno przekazywany w tradycji ustnej, został później przetłumaczony i opublikowany pod koniec XIX wieku.
Obecnie toczy się wiele debat na temat tego, czy Aradia była autentyczną reprezentacją włoskich czarów w czasie, gdy Leland opublikował manuskrypt. Niektórzy posuwają się nawet do twierdzenia, że Maddelena nigdy tak naprawdę nie istniała.
Chociaż prawdą jest, że nie można udowodnić zaangażowania Maddeleny w Lelanda, faktem jest, że nawet przy niepewnym pochodzeniu Aradia jest jednym z najważniejszych manuskryptów dostępnych dla społeczności pogańskiej. Nawet jeśli nie odzwierciedla ideologii ukrytej tradycji włoskiego czarnoksięstwa, z pewnością przedstawia tak potężne przesłanie, że nawet dziś jego słowa są wielokrotnie odnajdywane w różnych literaturach.
W rzeczywistości jest to podstawa jednego z najpotężniejszych i najbardziej znanych dokumentów we współczesnej pogańskiej wiedzy, Szarży Bogini.
