Ocena:
Książka oferuje głęboką i przemyślaną eksplorację rasy, kultury i tożsamości, szczególnie koncentrując się na czarnej kulturze i złożoności czerni. Chociaż prezentuje inteligentne i szczere dyskusje, styl pisania przypomina eseje akademickie, co może sprawić, że będzie to cięższa lektura.
Zalety:Głęboka i prowokująca do myślenia treść, dobrze sformułowane dyskusje na temat rasy i kultury, wnikliwe historie, przyjemna proza na poziomie college'u.
Wady:Czyta się jak rozprawę doktorską z powolnymi początkami rozdziałów, może wymagać wielokrotnego czytania ze względu na złożoność, nie jest to lekka lektura.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Appropriating Blackness: Performance and the Politics of Authenticity
Prowokacyjne studium artysty performance i badacza E. Patricka Johnsona bada, w jaki sposób czerń jest przywłaszczana i przedstawiana - w bardzo rozbieżnych celach - zarówno w kulturze afroamerykańskiej, jak i poza nią.
Appropriating Blackness opiera się na twierdzeniu, że czerń w Stanach Zjednoczonych jest z konieczności upolitycznioną tożsamością - akceptowaną i odrzucaną, atrakcyjną i odpychającą, stałą i plastyczną. Opierając się na teorii performansu, studiach queer, analizie literackiej, krytyce filmowej i etnograficznych badaniach terenowych, Johnson opisuje, w jaki sposób różne grupy uporczywie próbują określić granice "autentycznej" czerni i jak performans podkreśla daremność takich przedsięwzięć. Johnson przygląda się różnym miejscom przedstawiania czarności, w tym wpływowemu dokumentowi Marlona Riggsa Black Is...
Black Ain't oraz komediowe występy Eddiego Murphy'ego, Davida Alana Griera i Damona Wayansa. Analizuje nacjonalistyczne pisma Amiriego Baraki i Eldridge'a Cleavera, język czarnej kultury gejowskiej, ustną historię doświadczeń jego babci jako pracownicy domowej na Południu, muzykę gospel w wykonaniu białego australijskiego chóru oraz pedagogikę w klasie studiów performatywnych.
Badając rozbieżne cele i skutki tych występów - od oporu wobec rasizmu, seksizmu i homofobii po wykluczenie seksualnych dysydentów z czarnej społeczności - Johnson zręcznie analizuje wielorakie znaczenia czerni i ich niezliczone implikacje polityczne. Jego refleksyjna relacja uwzględnia jego własny współudział, jako etnografa i nauczyciela, w uwierzytelnianiu narracji o czarności.
