Apologetic for Filioque in Medieval Theology
Oryginalne Credo Nicejskie (381 r. n.e.) głosiło, że Duch Święty „pochodzi od Ojca” i wschodnie kościoły prawosławne stosują to sformułowanie do dziś.
Jednak na Zachodzie rosnącą tradycją było myślenie o Duchu Świętym jako „pochodzącym od Ojca i Syna” (łac. filioque) i ostatecznie w 589 r. ekumeniczne wyznanie wiary z Nicei zostało zmodyfikowane przez Kościół katolicki, aby zawierało słowo „filioque” („i Syna”).
To kontrowersyjne posunięcie było jedyną doktrynalną przyczyną Wielkiej Schizmy, która podzieliła Kościoły prawosławny i katolicki (1054 r. n.e.) i do dziś pozostaje kwestią dzielącą Kościół chrześcijański.
Niniejsze studium analizuje obronę klauzuli filioque przez czterech średniowiecznych teologów Kościoła katolickiego i stara się pokazać, dlaczego miała ona dla nich tak duże znaczenie: - Anzelma (1033-1109) - Tomasza z Akwinu (1224-1275) - Ryszarda z St Victor (zm. 1173) - Bonawentury (1217-1274) Otwierając od historii filioque, Ngien umieszcza racjonalną obronę każdego teologa w szerszym kontekście, czyniąc tę książkę czymś więcej niż tylko dyskusją na temat jednej spornej klauzuli, ale także ogólnym wprowadzeniem do średniowiecznych koncepcji Trójcy Świętej.
