Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzent krytykuje książkę za brak dogłębnej analizy dynamiki społecznej między pracownikami więzienia a osadzonymi, argumentując, że autor ocenia odpowiedzi rozmówców powierzchownie i nie wczuwa się w ich perspektywy. Sugeruje, że bardziej kompleksowe zrozumienie wymaga bezpośredniego zaangażowania i zbadania ról, jakie pełnią osadzeni.
Zalety:Korzyści z książki nie zostały zgłoszone.
Wady:Autor jest krytykowany za brak merytorycznej analizy, brak głębokiego zrozumienia perspektyw rozmówców oraz za przedstawianie ich odpowiedzi jako stronniczych i zdeprawowanych bez odpowiedniego kontekstu. Recenzja sugeruje, że podejście autora jest naiwne i pomija złożoność relacji między pracownikami więzienia a osadzonymi.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Appealing to Justice: Prisoner Grievances, Rights, and Carceral Logic
Zawartość książki:
Kitty Calavita i Valerie Jenness, dzięki unikalnemu dostępowi do kalifornijskich więźniów i funkcjonariuszy zakładów karnych oraz tysięcy pisemnych skarg więźniów i odpowiedzi instytucji, zabierają nas do wnętrza jednej z najważniejszych, ale w dużej mierze niewidocznych instytucji w Stanach Zjednoczonych. Opierając się na niekiedy zaskakująco szczerych wywiadach z więźniami i personelem więziennym, a także na oficjalnych dokumentach, autorki przeprowadzają nas przez zawiły proces składania skarg, który rozpoczyna się od złożenia przez więźniów roszczeń, a kończy po czterech poziomach przeglądu, przy czym urzędnicy poprawczy zwykle odrzucają wnioski o zadośćuczynienie.
Apelacja do wymiaru sprawiedliwości jest zarówno bezprecedensowym studium sporów w skrajnie asymetrycznym otoczeniu, jak i rzadkim spojrzeniem na codzienne życie wewnątrz tej najbardziej zamkniętej instytucji. Cytując obszernie swoje wywiady z więźniami i urzędnikami, autorzy oddają głos tym, którzy prawie nigdy nie są słyszani.
Głosy te podważają konwencjonalne mądrości w literaturze socjologicznej - na przykład o niechęci wrażliwych i / lub napiętnowanych populacji do nazywania obrażeń i wnoszenia roszczeń, a także o nieustannie przeciwstawnych podmiotowościach więźniów i urzędników więziennych - i robią to z uderzającą powagą. W ostatecznym rozrachunku Apelacja do sprawiedliwości ujawnia system pełen przeszkód i dylematów, który nie zapewnia ani sprawiedliwości, ani skuteczności, ani konstytucyjnych warunków osadzenia.
