Ocena:

Książka „Recapturing Anthropology” odpowiada na wyzwania stojące przed dyscypliną w następstwie krytyki postmodernistycznej, zwłaszcza po „Writing Culture”. Chociaż jej celem jest ożywienie antropologii poprzez refleksyjność i nowe podejścia teoretyczne, krytycy twierdzą, że często popada ona w nadmierną złożoność i nie angażuje się w kluczowe tradycje poza kontekstem amerykańskim, takie jak francuska tradycja nauk społecznych. Ogólnie rzecz biorąc, tom stara się odzyskać dyscyplinę, ale jest postrzegany jako mniej wpływowy w porównaniu do swojego poprzednika.
Zalety:Książka opowiada się za refleksyjnym podejściem do antropologii, promując krytyczną analizę historii i metodologii dyscypliny. Autorzy angażują się w ważne debaty teoretyczne i podkreślają nowe kierunki pisania antropologicznego, odnosząc się do złożoności kultury i tożsamości w zglobalizowanym świecie.
Wady:Krytycy zauważają, że książka może być zbyt złożona i wypełniona żargonem, co czyni ją niedostępną dla wielu antropologów. Jest również krytykowana za brak zaangażowania w tradycje nieamerykańskie i za mniejszy wpływ niż „Writing Culture”, a niektórzy sugerują, że czyta się ją jak zbiór drugorzędnych esejów, a nie spójną pracę.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Recapturing Anthropology: Working in the Present
Dziesięć artykułów zawartych w tym tomie oferuje różne wersje tego, jak i gdzie antropolodzy mogą pracować z pożytkiem w dzisiejszym świecie, zbiegając się w kwestii tego, w jaki sposób antropologia może najlepiej odzyskać postępowy charakter, jaki kiedyś miały jej podstawowe pojęcia, takie jak „kultura”.
Wspólnie autorzy pokazują, że ożywiona antropologia musi rozpoznać, w jaki sposób zawód pracuje w ramach istniejącej dyscypliny intelektualnej, z własną historią polityczną i gospodarczą, na globalnej „hali produkcyjnej”.