Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The 1007 Anonymous and Papal Sovereignty: Jewish Perceptions of the Papacy and Papal Policy in the High Middle Ages / Hebrew Union College Annual Supp
Papieska polityka wobec Żydów w średniowieczu przez długi czas była rozumiana jako funkcja ochrony. Papiestwo albo służy jako główny obrońca Żydów, albo wytrwale dąży do wypędzenia Żydów z Europy Zachodniej, albo pierwotnie chciało chronić Żydów, ale pozwoliło, by presja z zewnątrz skłoniła ich do polityki represji.
Kenneth R. Stow pokazuje, że poglądy te wynikają z błędnego odczytania standardowych formuł znalezionych w klauzulach wstępnych listów papieskich. Gdy weźmie się pod uwagę żydowskie dyskusje, staje się jasne, że papieska polityka była znacznie bardziej rozbudowana i złożona, starając się w pełni zdefiniować rolę Żydów w idealnym, czystym społeczeństwie chrześcijańskim. Źródła Stowa obejmują Meir ben Simeon z Narbonne (koniec XIII wieku) i anonimową narrację "Strasznego wydarzenia z 1007 roku". Wielu Żydów dostrzegało ciągłość łączącą zasady teorii papieskiej z tymi, które rządziły papieską polityką wobec Żydów. W przeciwieństwie do wielu królów, którzy podejmowali arbitralne decyzje przeciwko Żydom, papieże udowodnili, że są konsekwentni w egzekwowaniu swojej ustalonej polityki, dobrej i złej. Ze względu na tę cechę żydowscy myśliciele opowiadali się za uzyskaniem papieskiego poparcia.
Autorytet papieskich kanonów został ostatecznie zakwestionowany, a papieska polityka nakazująca Żydom określoną rolę w społeczeństwie chrześcijańskim ostatecznie zawiodła. Wbrew temu, co mówili i pisali papieże oraz ludzie tacy jak Augustyn i Bernard z Clairvaux, Żydzi byli częściowo lub całkowicie wypędzani z całej Europy Zachodniej. Ostatecznie sami papieże porzucili ideał należytego procesu prawnego i ulegli politycznemu realizmowi.