W niniejszej pracy przeanalizowano i porównano 7 metod numerycznych: Całkę Graficzną, Całkę Maksymalnego Prawdopodobieństwa, Całkę Zmodyfikowanego Maksymalnego Prawdopodobieństwa, Całkę Empiryczną, Całkę Momentum, Całkę Energii Standardowej i Całkę Energii Równoważnej, w celu oceny skuteczności w wyznaczaniu metrów dla rozkładu Weibulla, wykorzystując dane dotyczące prędkości wiatru zebrane w miastach Paracuru-Ce i Camocim-Ce w okresie od sierpnia 2004 r.
do kwietnia 2006 r., uzyskane z Departamentu Infrastruktury stanu Ceará. Do porównania proponowanych metod wykorzystano metodologie analizy wariancji, pierwiastka kwadratowego z błędów średniokwadratowych, testu chi-kwadrat i analizy mocy.
Celem tej pracy było określenie, która metoda była bardziej skuteczna w określaniu parametrów krzywej Weibulla dla dostępnych danych, w celu ustalenia kryteriów lepszego wykorzystania potencjału wiatrowego stanu Ceará, który zajmuje wiodącą pozycję w kraju w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł energii do wytwarzania energii elektrycznej.