Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia wyjątkowo chaotyczne i edukacyjne doświadczenie zakorzenione w psychologicznym wpływie Wielkiej Wojny, przeplatając różne środki narracyjne. Podczas gdy niektórzy uważają ją za fascynującą i wnikliwą, inni uważają ją za przewidywalną i pozbawioną spójności. Porusza ważne pytania dotyczące moralności i społeczeństwa, ale jego przypadkowość może nie spodobać się każdemu.
Zalety:⬤ Fascynujący wir narracji
⬤ edukacyjny o dadaizmie
⬤ łączy monologi, elementy filmowe i inne elementy w zabawny sposób
⬤ stawia ważne pytania o moralność i społeczeństwo
⬤ efektywne tłumaczenie i produkcja.
Wady:⬤ Przez niektórych uważany za przewidywalny
⬤ brak widocznej sekwencji i spójności
⬤ może sprawić, że czytelnicy poczują się zdezorientowani lub przytłoczeni
⬤ nie każdy doceni jego absurdy.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Anicet or the Panorama: A Dadaist Novel
Zawartość książki:
Ta powieść, której znaczna część została napisana wśród horroru okopów, kiedy Louis Aragon (1897-1982) był sanitariuszem podczas pierwszej wojny światowej, pokazuje przepaść, która dzieli dzieła artystów i pisarzy tego, co stanie się dadaizmem, od tych, powiedzmy, angielskich poetów wojennych. Co może pozostać w świecie moralnej nędzy wykraczającej poza wszelką racjonalną wyrozumiałość? Jak można w ogóle pisać, nie mówiąc już o czymś tak absurdalnym jak powieść? Anicet albo Panorama to zarówno roman clef (przyjaciele Aragona, w tym Andr Breton, są rozpoznawalni), jak i powieść o całkowitej likwidacji kultury, która do tego dopuściła: nawet bohaterowie literaccy muszą zostać skonfrontowani i wyparci.
Szybka, zabawna i zaskakująca jak hollywoodzki film niemy, narracja bajecznych zbrodni i skandali przesuwa się przez panoramę paryskiego społeczeństwa, gdy jej bohater Anicet zostaje podporządkowany tajemniczej Mire, kobiecie, która jest wcieleniem „nowoczesnego piękna”. "Anicet zostaje uwiedziony przez zbrodnię, którą przyjmuje z nonszalancją i ironiczną uczciwością, którą zachowuje do samego końca swojej podróży samospalenia.
Precyzyjna, sardoniczna proza Aragona ukazuje świat, który jest niczym więcej niż tragicznym przedstawieniem kukiełkowym. Ta wściekła burza zapoczątkowała karierę Aragona i jest jednym z kamieni węgielnych paryskiego ruchu Dada.
