Angielska tradycja błazeńska od średniowiecza do Szekspira

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.

Oryginalny tytuł:

The English Clown Tradition from the Middle Ages to Shakespeare

Zawartość książki:

Angielscy klauni teatralni mieli ogromne znaczenie kulturowe od późnego średniowiecza do XVII wieku, tylko po to, by je im odebrać, czasem brutalnie, u schyłku renesansu, kiedy licencja na wygłupy została cofnięta. Ten przegląd tradycji klaunów w tym okresie przygląda się ich historii i ujawnia ich ukryte konteksty kulturowe i dziedzictwo.

Ma to daleko idące implikacje nie tylko dla ogólnego zrozumienia angielskich typów klaunów, ale także dla zrozumienia ich znaczącej roli w definiowaniu granic społecznych, religijnych i rasowych. Studium rozpoczyna się od zbadania wcześniej błędnie interpretowanych wczesnych przedstawień czerni w średniowiecznych psałterzach, sztukach cyklicznych i interludiach Tudorów, argumentując, że takie przedstawienia są bardziej symbolem szaleństwa i ignorancji niż zła.

Inne elementy badanej tu tradycji błazeńskiej obejmują patronat błazeńskiego, obrazoburczego Lorda Nierządu przez protestantów w Cambridge i na dworze za panowania Henryka VIII i Edwarda; purytańskiego błazna na scenie elżbietańskiej; oraz Głupca w Królu Learze, o którym wyciągnięto świeże i prowokacyjne wnioski. Epilog skupia się na satyrycznym błaznowaniu, które odbywało się potajemnie w okresie bezkrólewia, oraz na przyczynach i sposobie unieważnienia licencjonowanego błazeństwa.