Anarchia: Nowy Jork - styczeń 1988

Opinie czytelników

Recenzje wyrażają mieszane uczucia na temat książki skupionej na Johnie Cage'u i jego filozoficznych ideach dotyczących anarchizmu. Chociaż uznaje się, że Cage jest ważną postacią intelektualną, pojawia się kilka krytycznych uwag dotyczących głębi treści, metod prezentacji i postrzeganego braku praktycznego aktywizmu.

Książka jest atrakcyjna wizualnie i oferuje interesujące wprowadzenie, które przedstawia unikalną perspektywę. Znaczenie Johna Cage'a jako kompozytora i intelektualisty jest doceniane, a niektórzy czytelnicy odnajdują wartość w twórczych poszukiwaniach historii i filozofii.

Krytycy zauważają liczne literówki i uważają, że niekonwencjonalny format wielkich liter jest raczej irytujący niż wzbogacający. Wielu uważa, że książce brakuje prawdziwego zaangażowania w anarchistyczne zasady i nie odnosi się ona do rzeczywistych problemów społecznych, czyniąc ją samolubną i eskapistyczną. Tekst jest również charakteryzowany jako abstrakcyjny i oderwany od namacalnego aktywizmu i zmian.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Anarchy: New York City-January 1988

Zawartość książki:

"Ten rząd jest najlepszy, który nie rządzi w ogóle, a kiedy ludzie są na to przygotowani, będzie to rodzaj rządu, który będą mieli".

"Ten cytat z Eseju o obywatelskim nieposłuszeństwie Henry'ego Davida Thoreau jest jednym z trzydziestu cytatów, na podstawie których John Cage stworzył Anarchię, książkowy wykład składający się z dwudziestu mezostychów. Skomponowana przy pomocy programu komputerowego symulującego rzut monetą I Ching, Anarchia czerpie z pism wielu poważnych anarchistów, w tym Emmy Goldman, Piotra Kropotkina i Mario Malatesty, nie tyle przedstawiając argumenty za anarchizmem, co "szczotkując informacje przeciwko informacjom", nadając samym słowom nowe kombinacje, które je oduczają i ponownie energetyzują.

Po raz pierwszy szeroko dostępna, Anarchia stanowi kulminację pracy Cage'a jako poety, kompozytora i myśliciela o współczesnym społeczeństwie.