Anandmath - (आन्दमठ)

Opinie czytelników

Książka dostarcza głębokiego kontekstu historycznego na temat Bengalu pod koniec XVIII wieku, koncentrując się w szczególności na odrodzeniu hinduizmu pośród upadku muzułmanów i wpływu rządów brytyjskich. Czytelnicy doceniają jej patriotyczną tematykę, rozwój postaci i żywą fabułę. Odnotowano jednak błędy w druku, błędy ortograficzne i pewne problemy z formatowaniem w różnych wersjach.

⬤ Głęboki kontekst historyczny i wciągająca narracja o historii Bengalu.
⬤ Tematy patriotyczne dobrze trafiają do czytelników.
⬤ Rozwój postaci, zwłaszcza bohaterki, jest chwalony.
⬤ Łatwy język dla większości czytelników, pomimo kilku trudnych fragmentów.
⬤ Książka zapewnia wgląd w mniej znane wydarzenia historyczne i wzbogaca wiedzę czytelnika na temat walki o wolność Indii.

⬤ Błędy w druku, takie jak nieuporządkowane strony i nieścisłości faktograficzne.
⬤ Wiele błędów ortograficznych w całym tekście.
⬤ Niektóre wydania są skrócone lub niekompletne, co prowadzi do rozczarowania.
⬤ Język może być czasami trudny ze względu na swój wiek.
⬤ Pomieszanie imion postaci zauważone przez czytelników.

(na podstawie 97 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Anandmath - (आनन्दमठ)

Zawartość książki:

Jedna z najpopularniejszych indyjskich powieści wszech czasów, "Ananda Math" była niezliczoną ilość razy tłumaczona na języki indyjski i angielski. Za życia autora ukazało się pięć wydań w językach bengalskim i hindi, pierwsze w 1882 roku.

Tłem powieści jest XVIII-wieczny głód w Bengalu, niesławny jako "Chhiyattorer Manvantar" (głód 76. roku bengalskiego, 1276), aby opowiedzieć sagę zbrojnego powstania ascetów i ich uczniów przeciwko grabieżczym władcom Kompanii Wschodnioindyjskiej. Powstanie to jest historycznie znane jako "Santan Vidroha", a asceci są dziećmi bogini Jagadambe.

Saga "Ananda Math" jest ekscytująca i najlepiej uosabia ją patriotyczna pieśń "Bande Mataram" ("Chwała Tobie, Ojczyzno moja"). Pieśń ta wciąż jest mantrą, która pobudza wyobraźnię milionów Hindusów.

Asceci okradali oprawców ludzi - brytyjskich władców i chciwych dżamindarów - rozdawali zrabowane bogactwa ludziom dotkniętym ubóstwem, ale nie zatrzymywali niczego dla siebie. Ich celem były głównie arsenały i zapasy Kompanii.

Mieli wysoce zorganizowaną strukturę, rozproszoną po całym Bengalu. Była to również pierwsza bitwa o wolność Indii, a nie Sipahi Vidroha z 1857 roku.