Anamnesis
Zgodnie ze swoim tytułem, wiersze w drugim zbiorze poezji O'Hagana, Anamnesis, nawiązują do świata unoszącego się na obrzeżach naszych umysłów, który można wyczuć, a jednak leży, drażniąc, tuż poza świadomym zasięgiem.
Łuk wierszy poprzez czas i odległość reprezentuje przywoływanie i zanurzanie się w małych chwilach, które ujawniają się jako cicho doniosłe; destylacja osobistych doświadczeń, z których czujemy, że jest coś, co można wspólnie zebrać. Odzyskiwanie pamięci w jej różnych aspektach jest badane, a poezja, która się wyłania, jest zarówno przejmująca, jak i liryczna.