Analogy and Design
Myślenie analogiczne jest podstawą kreatywności. Wykorzystanie analogii może pomóc w rozwiązywaniu problemów, tworzeniu połączeń między dyscyplinami i wykorzystywaniu tych relacji do tworzenia oryginalnych rozwiązań.
W książce Analogy and Design Andrea Ponsi rozważa rolę myślenia analogicznego w projektowaniu architektonicznym. Prawie cała praca w projektowaniu i architekturze jest wynikiem analogicznego myślenia, w odniesieniu do systemów wywodzących się z natury, modeli technicznych i naukowych, doświadczeń artystycznych, a przede wszystkim przeszłych modeli architektury lub obiektów. Ponsi rozważa historię architektury poprzez szereg przykładów, które pokazują wartość analogii zarówno jako techniki twórczej, jak i narzędzia dydaktycznego.
Jako architekt i projektant produktów, Ponsi sam działa w oparciu o zestaw zasad, które określa mianem "analogicznego projektowania" - opracowaną przez siebie teorię, która obejmuje rozbijanie obrazów na abstrakcyjne elementy, analizowanie ich, a następnie konceptualne ponowne składanie ich w innej formie jako rodzaj równoległej kompozycji. W Analogy and Design przygląda się on głównym modelom wykorzystywanym przez projektantów jako punkt odniesienia od początku do naszych czasów: analogie pierwotne, czyli ludzkie ciało, natura i abstrakcyjny wszechświat znaków; analogie dyscyplinarne, zaczerpnięte z już istniejących przykładów architektury i projektowania; oraz analogie spoza dziedziny, takie jak muzyka, literatura i sztuki wizualne. Komponenty są bardzo różne, ale utrzymują ze sobą podobny związek. Metodologia ta, jak twierdzi Ponsi, może być stosowana do kompozycji wielu różnych typów, w tym budynków, krajobrazów, produktów gospodarstwa domowego, mebli, muzyki i literatury.
Łącząc badania naukowe i akademickie - tak często ograniczone do wyspecjalizowanej publiczności - Annalogy and Design określa zasady analogicznego projektowania, umożliwiając studentowi lub praktykowi "zobaczyć" prace i materiały w nowy sposób.
