Analiza zdolności naprawczej zajezdni jako kryterium wyboru środka transportu w ruchu wstecznym środków nadających się do naprawy

Oryginalny tytuł:

An Analysis of Depot Repair Capacity as a Criterion in Transportation Mode Selection in the Retrograde Movement of Reparable Assets

Zawartość książki:

Aby wspierać mniejsze zapasy środków nadających się do naprawy, obecne zasady logistyczne Sił Powietrznych nakazują "przyspieszoną ewakuację środków nadających się do naprawy do źródła naprawy". Wybór trybu opiera się na zasobach.

Skupienie się na zasobach jest wydajną i skuteczną metodą dostarczania zasobów tam, gdzie są potrzebne w odpowiednim czasie w przedniej części rurociągu dostaw. Jednak w odwrotnej części rurociągu zapotrzebowanie na zasób może nie być już krytyczne dla sposobu jego transportu. Ilość zasobów w magazynie może już przekraczać możliwości naprawcze.

W tym przypadku szybki ruch powoduje dodanie zasobu do zaległości już oczekujących na naprawę. Wybór środka transportu powinien skupić się na zdolności naprawczej. Ponieważ zajezdnie borykają się z ograniczeniami budżetowymi i kadrowymi i nie działają w sposób ciągły, ich zdolności naprawcze są ograniczone.

Przy ograniczonych zasobach naprawczych, pytanie o to, kiedy dany zasób może zostać naprawiony, powinno być uwzględnione przy określaniu trybu. Niniejsza rozprawa oceni obecną politykę wyboru trybu transportu wstecznego Sił Powietrznych. Korzystając z danych produkcyjnych Centrum Logistyki Powietrznej Warner Robins, niniejsza praca porówna inwentaryzację rurociągów zajezdni dla losowej próbki aktywów nadających się do naprawy z możliwościami naprawczymi zajezdni.

Jeśli ilość rurociągów w zajezdni jest większa niż wskaźnik napraw w zajezdni, wówczas użycie transportu premium jest niewłaściwe, chyba że jest to tryb o najniższych kosztach. Różnica w kosztach między używanym trybem a trybem alternatywnym pokaże potencjalne oszczędności wynikające z wykorzystania zdolności naprawczej zajezdni jako czynnika determinującego wybór trybu.