An Analysis of St. Augustine's Confessions
Augustyna Wyznania to jedno z najważniejszych dzieł w historii literatury i myśli chrześcijańskiej. Napisane około 397 roku, kiedy Augustyn był chrześcijańskim biskupem Hippony (we współczesnej Algierii), Wyznania miały na celu zarówno duchową edukację tych, którzy już podzielali wiarę Augustyna, jak i nawrócenie tych, którzy jej nie podzielali.
Augustyn dokonał tego poprzez oryginalny manewr napisania tego, co jest obecnie uznawane za pierwszą zachodnią autobiografię - pozwalając czytelnikom dzielić się własnymi doświadczeniami z młodości, grzechu i ostatecznego nawrócenia. Wyznania są doskonałym przykładem wykorzystania rozumowania w celu subtelnego przekonania czytelników do określonego punktu widzenia - Augustyn zaprasza ich do towarzyszenia mu w jego własnej duchowej podróży do Boga, aby mogli dokonać własnego nawrócenia. Wyznania mają staranną strukturę, od opisu pierwszych 43 lat życia Augustyna w Afryce Północnej i we Włoszech, poprzez omówienie natury pamięci, aż po analizę samej Biblii.
Poszczególne sekcje tworzą starannie skonstruowany wywód, przechodząc od kwestii osobistych, przez filozoficzne, aż po kontemplacyjne. W ciągu setek lat od ich pierwszej publikacji przekonały one setki tysięcy czytelników do uznania tego samego Boga, którego czcił sam Augustyn.