Analiza samolotów kontroli powietrznej i strat w Wietnamie

Oryginalny tytuł:

An Analysis of Forward Air Control Aircraft and Losses in Vietnam

Zawartość książki:

Wyobraź sobie, że jesteś młodym porucznikiem z niewielkim stażem lotniczym lub nawet doświadczonym pilotem bojowym, a twoje nowe obowiązki lotnicze zostały ci opisane po raz pierwszy. "Chcę, abyś latał nieuzbrojonym cywilnym samolotem bez foteli katapultowych i prawie bez zdolności obronnych lub ofensywnych nad jednymi z najlepiej uzbrojonych terenów w historii działań wojennych.

A tak, i chcę, żebyś leciał naprawdę, naprawdę nisko i naprawdę, naprawdę wolno. Prawdę mówiąc, kiedy będziesz tam w górze, może po prostu lataj w kółko nad tym miejscem i zobacz, co się stanie". 1 Nie jest to dalekie od rzeczywistości, której wielu pilotów Forward Air Control doświadczyło podczas swoich misji bojowych w Południowym Wietnamie.

Niektórzy z tych pilotów posługiwali się znakami wywoławczymi Jake, Covey i Speedy i wykonywali misje nad niebem Azji Południowo-Wschodniej.

Celem tego artykułu jest analiza trzech wyraźnie różniących się samolotów, które stanowiły trzon wolno poruszającej się wysuniętej kontroli powietrznej podczas wojny w Wietnamie (rysunek 1). Omówione zostaną również możliwości i ograniczenia samolotów O-1 Bird Dog, O-2 i OV-10 Bronco oraz ich wkład w skuteczność misji.

Zdjęcia samolotów znajdują się na rysunku 2. Na koniec przeanalizowana zostanie przeżywalność samolotu i załogi w obliczu różnych zagrożeń ze strony wroga, z wykorzystaniem zarejestrowanych danych historycznych. Wysunięty Kontroler Powietrza (Forward Air Controller), powszechnie nazywany FAC, zapewniał łączność między siłami naziemnymi i powietrznymi.

Stanowiły one istotną i nieodzowną część taktycznej wojny powietrznej w Azji Południowo-Wschodniej. FAC miał wiele obowiązków, w tym kontrolę bliskiego wsparcia powietrznego (CAS) dla wojsk lądowych i zespołów sił specjalnych, operacje poszukiwawczo-ratownicze (SAR) i misje rozpoznania wizualnego (VR), by wymienić tylko kilka. Stawiał czoła wielu zagrożeniom i był stale ograniczany przez narzucone mu ograniczenia, takie jak zła pogoda, zasady zaangażowania (ROE) lub po prostu możliwości samolotu, którym latał, aby wykonać swoją misję.