Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
An Analysis of Sheila Fitzpatrick's Everyday Stalinism: Ordinary Life in Extraordinary Times: Soviet Russia in the 1930s
W jaki sposób Związek Radziecki przypominał kuchnię z zupą? W tej ważnej i wysoce rewizjonistycznej pracy historyk Sheila Fitzpatrick wyjaśnia, że ponowne wyobrażenie sobie państwa komunistycznego jako dostawcy dóbr dla „zasługujących na to biednych” może być postrzegane jako potężna metafora dla zrozumienia sowieckiego życia jako całości. Pozycjonując państwo zarówno jako dostawcę, jak i agencję pomocową, Fitzpatrick określa je nie tyle jako więzienie (metafora preferowana przez wielu jej poprzedników), ale raczej jako agencję, która umożliwiła pewien sposób życia.
Prawdziwym roszczeniem Fitzpatrick do oryginalności jest jednak spojrzenie na relacje między wszechmocnym totalitarnym rządem a jego własnymi obywatelami z obu stron - i wykazanie, że ludzie radzieccy nie byli całkowicie pozbawieni ani sprawczości, ani zasobów. Wręcz przeciwnie, z powodzeniem opracowali praktyki, które pomogły im poruszać się po codziennym życiu w czasach znacznego zagrożenia i licznych niedoborów. Fitzpatrick pokazuje, że dla wielu z nich zostanie informatorem i donoszenie na współobywateli - nawet rodzinę i przyjaciół - było skuteczną strategią przetrwania.
Praca Fitzpatrick jest zauważana głównie jako przykład umiejętności krytycznego myślenia; gromadzi dowody i argumenty, aby dostarczyć bardzo przekonujący rewizjonistyczny opis codziennego życia w czasach sowieckich. Jednak jej książka została skrytykowana za sposób, w jaki radzi sobie z możliwymi kontrargumentami, zwłaszcza zarzutem, że wielu rozmówców, na których doświadczeniach opiera większość swojej analizy, nie było typowymi produktami systemu sowieckiego.