Analiza książki Francisa Fukuyamy Koniec historii i ostatni człowiek

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 12 głosach.

Oryginalny tytuł:

An Analysis of Francis Fukuyama's the End of History and the Last Man

Zawartość książki:

Kontrowersyjna książka Francisa Fukuyamy z 1992 roku Koniec historii i ostatni człowiek pokazuje ważny aspekt kreatywnego myślenia: zdolność do generowania hipotez i tworzenia nowych wyjaśnień dla dowodów.

W przypadku pracy Fukuyamy, główna hipoteza i wyjaśnienie, które przedstawił, nie były w rzeczywistości nowe, ale były nowatorskie w kontekście akademickim i historycznym tamtych czasów. Głównym argumentem Fukuyamy było to, że koniec zimnej wojny był symptomem i istotnym punktem w teleologicznym rozwoju historii.

Interpretowanie historii jako „teleologicznej” oznacza, że zmierza ona w kierunku stanu końcowego lub punktu końcowego: stanu, w którym sprawy osiągną równowagę, w której rzeczy są tak dobre, jak to tylko możliwe. Dla Fukuyamy oznaczałoby to koniec „ideologicznej ewolucji ludzkości i uniwersalizację zachodniej liberalnej demokracji jako ostatecznej formy ludzkiego rządu”. Ta wielka teoria, która starała się wyjaśnić koniec zimnej wojny za pomocą jednej nadrzędnej hipotezy, podjęła nowatorski krok wskrzeszenia teorii historii niemieckiego filozofa G.W.F. Hegla - która przez długi czas była ignorowana przez praktycznych historyków i filozofów politycznych - i zastosowania jej do bieżących wydarzeń.