Chociaż przeprowadzono wiele badań nad poszczególnymi miastami lub grupami miast, nigdy nie przeprowadzono badań nad urbanistyką świata rzymskiego jako całości, co oznacza, że byliśmy słabo poinformowani nie tylko o liczbie miast oraz ich rozmieszczeniu i zmianach w czasie, ale także o ich rozmiarach i populacji, monumentalności i statusie obywatelskim. Niniejsza książka dostarcza nowego opisu urbanizmu świata rzymskiego między 100 r.
p.n.e. a 300 r. n.e..
W tym celu opiera się na połączeniu źródeł tekstowych i materiałów archeologicznych, aby zapewnić nowy katalog miast, oblicza nowe szacunki ich obszarów i wykorzystuje szereg gęstości zaludnienia do oszacowania ich populacji, a także po raz pierwszy gromadzi dostępne informacje na temat ich monumentalności i statusu obywatelskiego. Dowody te pokazują, że chociaż miast było stosunkowo niewiele, wiele z nich miało znaczne rozmiary i populacje, znaczną monumentalność i posiadało różne rodzaje statusu obywatelskiego.
Wskazuje to na znaczny wzrost gospodarczy w tym okresie, w tym zarówno ekstensywny, jak i intensywny wzrost gospodarczy, który wynikał z napływu bogactwa w wyniku podboju i nieodłącznych zmian, które nastąpiły wraz z panowaniem rzymskim (w tym ekspansji urbanizmu). Dowody te sugerują również, że istniał system, który charakteryzował się obszarami intensywnego popytu miejskiego, który był zaspokajany przez wydajny system pozyskiwania niezbędnych i luksusowych towarów z bezpośredniego zaplecza oraz skuteczny system sprowadzania tych przedmiotów z dalszych okolic.
Wydaje się, że zakłócenie tych powiązań spowodowało znaczne obciążenie tego systemu pod koniec tego okresu i mogło wystarczyć do jego ostatecznego załamania. Wydaje się, że stanowiło to wyraźny kontrast w stosunku do średniowiecza i wczesnych okresów nowożytnych, kiedy to urbanistyka była w stanie lepiej reagować na zmiany podaży i popytu.