Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „An Army Afire: How the US Army Confronted Its Racial Crisis in the Vietnam Era” autorstwa Beth Bailey bada napięcia rasowe w armii amerykańskiej od zabójstwa Martina Luthera Kinga Jr. do wczesnych lat 70-tych. Podkreśla wyzwania stojące przed armią w tym okresie i sposób, w jaki reagowała ona na kwestie niepokojów rasowych i przemocy, które zagrażały jej skuteczności, a także wysiłkom integracyjnym. Autor przedstawia kontekst historyczny i analizuje różne aspekty wojskowych reakcji i inicjatyw mających na celu rozwiązanie tych napięć.
Zalety:⬤ Dobrze zbadana i kompleksowa analiza kwestii rasowych armii amerykańskiej w erze Wietnamu.
⬤ Oferuje kontekst historyczny z poprzednich konfliktów i decyzji dotyczących integracji wojskowej.
⬤ Wciągający i prowokujący do myślenia tekst, który przemawia zarówno do entuzjastów historii wojskowości, jak i historii społecznej.
⬤ Odnosi się zarówno do dyskryminacji rasowej w bazie, jak i poza nią oraz implikacji działań armii.
⬤ Podkreśla pozytywne zmiany i inicjatywy podjęte przez armię w celu promowania zrozumienia i zmniejszenia napięć.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać skupienie się na kwestiach wojskowych za mniej istotne, jeśli nie są zainteresowani historią lub studiami wojskowymi.
⬤ Tematyka może być bardziej złożona dla osób niezaznajomionych z historycznym kontekstem kwestii rasowych w Ameryce.
⬤ Omówione zmiany nie zostały w pełni zrealizowane, co wskazuje, że podróż w kierunku równości rasowej była niekompletna.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
An Army Afire: How the US Army Confronted Its Racial Crisis in the Vietnam Era
Zawartość książki:
Pod koniec lat 60. to, co było powszechnie uznawane za najlepiej wykwalifikowaną i wyszkoloną armię w historii Stanów Zjednoczonych, popadło w kryzys, gdy wojna w Wietnamie szalała bez końca.
Morale spadało. Wskaźniki AWOL rosły. A w sierpniu 1968 roku grupa czarnoskórych żołnierzy przejęła kontrolę nad niesławnym więzieniem Long Binh, spaliła budynki i pobiła białego więźnia na śmierć łopatą.
Dni "tego samego błota, tej samej krwi" dobiegły końca, a nowe pokolenie czarnoskórych żołnierzy zdecydowanie odrzuciło zniewagi i instytucjonalny rasizm, które znosili ich przodkowie. Gdy czarni i biali żołnierze walczyli w koszarach i barach, a przemoc rozlewała się na okoliczne miasta w USA oraz w Niemczech Zachodnich, Wietnamie, Korei Południowej i Japonii, dowódcy armii byli przekonani, że narastający kryzys rasowy podważa zdolność armii do obrony narodu.
Uznana historyk wojskowości Beth Bailey pokazuje, w jaki sposób armia amerykańska próbowała rozwiązać ten kryzys rasowy (w terminologii wojskowej "problem rasy"). Przywódcy armii byli zaskakująco kreatywni w konfrontacji z żądaniami sprawiedliwości rasowej, gotowi nawet zakwestionować podstawowe wojskowe zasady dyscypliny, porządku, hierarchii i autorytetu.
Bailey śledzi frustrującą, ale fascynującą historię, w której ogromna, konserwatywna instytucja pogodziła się z żądaniami zmian.
