Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Philipa Gury „American Transcendentalism: A History” oferuje kompleksowy opis ruchu transcendentalistycznego, omawiając jego podstawy filozoficzne, kontekst historyczny i kluczowe postacie. Próbuje prześledzić rozwój transcendentalizmu od jego korzeni w myśli europejskiej do jego ekspresji w kulturze amerykańskiej. Chociaż książka zapewnia obszerny przegląd i głębię akademicką, niektórzy czytelnicy uważają ją za suchą i zbyt akademicką, pozbawioną zaangażowania narracyjnego i analizy literackiej.
Zalety:** Kompleksowe studium pochodzenia i wpływów amerykańskiego transcendentalizmu. ** Szczegółowa eksploracja kluczowych postaci, takich jak Emerson i Thoreau. ** Dobrze zbadany z cennym kontekstem historycznym. ** Zapewnia wgląd w socjologiczny wpływ transcendentalizmu. ** Naświetla powiązania z europejskimi ruchami intelektualnymi.
Wady:** Niektórzy czytelnicy uważają styl pisania za suchy i akademicki. ** Brak inspirującej prozy i emocjonalnego zaangażowania. ** Ograniczony nacisk na idee filozoficzne i kontekst społeczny. ** Brak solidnej analizy literackiej i niektórych wpływowych postaci. ** Niektóre rozdziały mogą grzęznąć w dyskusjach teologicznych.
(na podstawie 23 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
American Transcendentalism: A History
Zawartość książki:
American Transcendentalism to obszerna historia pierwszej grupy amerykańskich intelektualistów publicznych, mężczyzn i kobiet, którzy zdefiniowali amerykańską literaturę i trwale naznaczyli amerykańskie reformy w dziesięcioleciach przed i po amerykańskiej wojnie secesyjnej.
Philip F. Gura po mistrzowsku śledzi ich intelektualną genealogię do transatlantyckich idei religijnych i filozoficznych, ilustrując, w jaki sposób wpłynęły one na zaciekłe debaty teologiczne, które tak często najpierw w Massachusetts, a ostatecznie w całej Ameryce, dały początek praktycznym, osobistym i quiksotycznym próbom ulepszenia, a nawet udoskonalenia świata.
Transcendentaliści boleśnie podzielili się na to, co można osiągnąć i w jaki sposób, jedna połowa uosabiana przez Ralpha Waldo Emersona i podkreślająca samodzielny indywidualizm, druga przez Orestesa Brownsona, George'a Ripleya i Theodore'a Parkera, podkreślająca zaangażowanie w większe dobro społeczne. W latach pięćdziesiątych XIX wieku transcendentaliści zwrócili się coraz bardziej wyłącznie ku abolicji, a pod koniec wojny transcendentalizm został utożsamiony wyłącznie z emersonowską samodzielnością, zgodną z narodowym etosem liberalizmu politycznego i kapitalizmu rynkowego.
