Amerykański sen

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

An American Dream

Zawartość książki:

Począwszy od dość tajemniczego września 1845 roku, zdrowe zielone liście na roślinach ziemniaka nagle stały się czarne, zwinięte.

A następnie zgniły. Następnie, niczym niekontrolowany pożar w smaganym wiatrem lesie, wiatry z południowej Anglii przeniosły tę tajemniczą zarazę na liście zdrowych roślin ziemniaka w okolicach Dublina. Gdy zarodniki grzybów rozmnożyły się, chłodne bryzy szybko rozprzestrzeniły tę samą niekontrolowaną zarazę na okoliczne rośliny na wszystkich polach ziemniaczanych w Irlandii. Zaraza ta szybko stała się zagrażającą dewastacją.

Rzucając Irlandię w przerażający ucisk. Jedna trzecia populacji Irlandii stała się zależna wyłącznie od ziemniaków, aby utrzymać się przy życiu... irlandzki głód ziemniaczany zredukuje i tak już opustoszałych Irlandczyków do pozbawionych grosza, odhumanizowanych nędzarzy i bezdomnych wyrzutków... rozpoczął się niesławny irlandzki głód ziemniaczany. W nieuchronnym uścisku głodu znalazła się rodzina Andrew i Mattie O'Malley, niewinni katoliccy rolnicy uprawiający ziemniaki z trójką dzieci: dwoma nastoletnimi synami i sześcioletnią córką o imieniu Rose. Ich przetrwanie i egzystencja były teraz zdane na łaskę angielskich i anglo-irlandzkich właścicieli ziemskich, którzy byli lojalnymi członkami Anglikańskiego Kościoła Anglikańskiego. Rząd brytyjski bronił mściwych właścicieli ziemskich, nie podejmując żadnych środków zaradczych w celu złagodzenia wyniszczających problemów narodu irlandzkiego. Skutki niepodjęcia działań w celu rozwiązania lub pogodzenia tych kwestii stworzyły szereg czynników politycznych, społecznych i gospodarczych, które na zawsze wyryły niechęć i nieufność w angielskim i irlandzkim krajobrazie demograficznym. Znacznie gorsze było jednak bezpośrednie zniszczenie bezbronnych Irlandczyków. W ciągu następnych sześciu lat ponad milion irlandzkich mężczyzn, kobiet i dzieci zmarło z powodu masowego głodu lub chorób zakaźnych wynikających z tej tajemniczej zarazy i braku interwencji rządu.

Kolejny milion uciekłby z Irlandii na wątpliwych żaglowcach zarażonych chorobami morskimi, nazwanych "statkami głodu" lub "statkami trumiennymi" do Ameryki. Jest to historia niezrównanej odwagi, jaką wykazała się ośmioletnia irlandzka dziewczynka.

Osierocona przez niesławny irlandzki głód ziemniaczany w latach czterdziestych XIX wieku. Samotnie przybyła do Ameryki na zarażonym chorobą statku głodowym w czasach zalegalizowanego niewolnictwa i niekwestionowanej bigoterii i poświęciła swoje życie pracy, aby wyeliminować oba te zjawiska.