Amerykański modernizm: Od O'Keeffe do Hoppera

Opinie czytelników

Książka otrzymała pozytywne recenzje za bogate ilustracje i wnikliwe komentarze, co czyni ją doskonałym uzupełnieniem wystawy. Czytelnicy doceniają jej eseje informacyjne i przystępność.

Wspaniałe wizualizacje, wnikliwe i bezpretensjonalne eseje, świetny indeks, wzbogacające obserwacje, doskonałe uzupełnienie wystawy, gorąco polecam.

Ograniczony dostęp dla osób, które nie mogą odwiedzać wystaw, niektórzy czytelnicy mogą czuć się ograniczeni do domu i nie być w stanie w pełni doświadczyć treści.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

America's Cool Modernism: O'Keeffe to Hopper

Zawartość książki:

Artyści tacy jak Georgia O'Keeffe, Edward Hopper, Charles Demuth, e. e.

cummings i Charles Sheeler są jednymi z najważniejszych wydarzeń tego niesamowitego wyboru sztuki amerykańskiej XX wieku Publikacja towarzyszy dużej wystawie, która odbędzie się w The Ashmolean Museum od marca do czerwca 2018 r. Wiele z tych prac nigdy nie było wystawianych w Wielkiej Brytanii. Ponieważ niektórzy amerykańscy artyści zaczęli eliminować ludzi i usuwać zbędne szczegóły ze swoich kompozycji, często stosowali schludną, uporządkowaną pracę pędzla lub zbliżenie, bezemocjonalną fotografię.

Artyści tak różni jak Patrick Henry Bruce, John Covert, Georgia O'Keeffe, Paul Strand i Arthur Dove poruszali się w kręgach europejskiej i amerykańskiej awangardy, wybierając nowe pomysły i metody. Inspiracje sięgały od kubizmu i części maszyn po nowe technologie, a oni znaleźli sposoby na uporządkowanie współczesnego świata poprzez skrajne uproszczenie.

Dla nich abstrakcja wiązała się z nieobecnością i obecnością - ewakuacją ludzi, ale także pragnieniem zobrazowania czegoś, co w przeciwnym razie nie byłoby widoczne lub uczynienia widocznymi niewidocznych procesów naturalnych, takich jak upływ czasu, fale dźwiękowe lub wzorce pogodowe. Ich prace zapewniają nowy kontekst dla precyzyjnych dzieł w kolejnych sekcjach i wskazują na współczesne wyobrażenia o tym, czym może być sztuka.

W jaki sposób precyzyjna technika malarska odnosi się do estetyki nieobecności?