Amerykańska scenografia i profesjonalizm freelancerów

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

American Scenic Design and Freelance Professionalism

Zawartość książki:

Całościowa historia profesjonalizacji amerykańskiej scenografii.

Postać amerykańskiego scenografa teatralnego po raz pierwszy pojawiła się na początku XX wieku. W miarę jak produkcje odchodziły od standardowych, malowanych scenografii na rzecz zindywidualizowanych projektów scenicznych, rosło zapotrzebowanie na utalentowanych nowych projektantów. W ciągu dziesięcioleci scenografowie stali się profesjonalnymi artystami. Prowadzili własne studia, dumnie prezentowali swoje nazwiska na listach przebojów na Broadwayu, a nawet pojawiali się w magazynach i profilach telewizyjnych.

American Scenic Design and Freelance Professionalism opowiada historię tej dziedziny poprzez postacie, instytucje i ruchy, które pomogły stworzyć i ukształtować ten zawód. Przyjmując unikalne podejście socjologiczne, teatrolog David Bisaha analizuje pracę, którą projektanci wykonywali poza produkcjami teatralnymi. Pokazuje, w jaki sposób postacie takie jak Lee Simonson, Norman Bel Geddes, Jo Mielziner i Donald Oenslager budowały niezależną, profesjonalną tożsamość scenografów, pracując w ramach swojego związku zawodowego (United Scenic Artists Local 829), generując autopromocyjną prasę, budując programy nauczania na uniwersytetach i wolontariat w czasie wojny.

Jednakże, podczas gdy nowe instytucje zapewniały autonomię i prawa własności intelektualnej wielu osobom, kobiety, osoby queer i czarnoskórzy projektanci nie zawsze byli mile widziani w organizacjach, które chroniły interesy niezależnych projektantów. Między innymi Aline Bernstein, Emeline Roche, Perry Watkins, Peggy Clark i James Reynolds zostali wykluczeni z grup zawodowych ze względu na swoją tożsamość. Mimo to stali się jednymi z najbardziej utytułowanych projektantów swoich czasów. Ich historie poszerzają historię amerykańskiej scenografii, pokazując, jak profesjonalizm przyniósł projektantom znaczne korzyści, ale także stworzył dziedzictwo wykluczenia, z którym amerykański teatr wciąż się liczy.