Ocena:
Książka jest chwalona jako „nieprzeczytany klasyk” światowej literatury podróżniczej, porównywalny z dziełami Marco Polo oraz Lewisa i Clarka. Podczas gdy początek jest uważany za powolny i powtarzalny, późniejsze części oferują przyjemniejsze wrażenia. Ostatecznie recenzentowi książka spodobała się na tyle, że zdecydował się na zakup własnego egzemplarza.
Zalety:⬤ Bogata literatura podróżnicza
⬤ Porównania do znanych dzieł
⬤ Przyjemna po powolnym początku
⬤ Zmotywowała czytelnika do zakupu własnego egzemplarza.
Powolny i nużący początek; Powtarzające się opisy zamków na Morzu Śródziemnym.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Embassy to Tamerlane, 1403-1406
W 1400 roku książęta Europy byli bardzo podekscytowani, obawiając się rychłego upadku Konstantynopola i wyginięcia Cesarstwa Wschodniego. Osmański sułtan BAzayId (inaczej Bajazet) był już w posiadaniu prawie całego obszaru, który później stał się Turcją w Europie.
Cesarz Manuel nadal był panem Konstantynopola, ale poza murami miasta posiadał zaledwie pas terytorium wzdłuż północnego wybrzeża Morza Marmora i rozciągający się do Morza Czarnego, pas o długości około pięćdziesięciu mil, ale szerokości poniżej trzydziestu. Cztery lata wcześniej (we wrześniu 1396 r.) ogromna złożona armia krzyżowa pod dowództwem hrabiego Nevers (kuzyna króla Francji Karola VI) pomaszerowała przeciwko Turkom, aby wesprzeć króla Zygmunta Węgierskiego. Ale chrześcijanie zostali całkowicie rozgromieni przez sułtana BAyazIda w Nicopolis nad dolnym Dunajem, ogromna ich liczba została zabita, mniejsza liczba została uwięziona (którzy później musieli zostać wykupieni za wysoką cenę), a Europa w terrorze, cesarz Manuel zamknięty w Konstantynopolu, wszyscy czekali, aby dowiedzieć się, co sułtan zrobi dalej.
Tureccy sułtani, dawni i obecni, ze swojej stolicy w Brusie podsycali wiele spisków na cesarskim dworze.
Ojcem Manuela był cesarz Jan PalAEologus (1341-1391), a starszy brat Manuela Andronikus w młodym wieku został ogłoszony cesarzem elektem. 1 W czasach ojca BAyazIda, sułtana MurAd (1360-1389), jego najstarszy syn SAvaji zawiązał spisek z Andronicusem, w wyniku którego ci dwaj młodzi książęta zamierzali zdetronizować swoich ojców.
Spisek nie powiódł się, SAvaji został skazany na śmierć, co doprowadziło do tego, że jego młodszy brat BAyazId został później sułtanem, a Andronicus (w towarzystwie swojego młodego syna Johna) został zamknięty w więzieniu państwowym w Konstantynopolu, słynnej Wieży Anemas. W rezultacie Manuel, jego młodszy brat, został następcą tronu i współcesarzem. Jednak po dwóch latach w Konstantynopolu doszło do spisku pałacowego.
Cesarz Jan PalAEologus i Manuel znaleźli się w wieży Anemas, podczas gdy Andronikus (z Janem młodszym) przejął purpurę. Ponownie nastąpiły kalejdoskopowe zmiany; stary cesarz i Manuel po dwóch latach przetrzymywania zdołali uciec z durance i odzyskali władzę: Andronik został wyjęty spod prawa i wygnany. Później jednak, wraz z Janem Młodszym, został ustanowiony w rządzie Selymbrii, miasta nad Morzem Marmora, kilka mil na zachód od Konstantynopola, a pokój trwał kilka lat.