Alternatywne historiografie humanistyki cyfrowej

Oryginalny tytuł:

Alternative Historiographies of the Digital Humanities

Zawartość książki:

W Silencing the Past: Power and the Production of History, Michel-Rolph Trouillot pisze, że badając proces historyczny możemy „odkryć zróżnicowane sprawowanie władzy, które umożliwia pewne narracje i ucisza inne”.

„Alternatywne historie humanistyki cyfrowej analizują proces historyczny w narracji humanistyki cyfrowej i dekonstruują jej historię jako linię prostą od początków informatyki humanistycznej. Omawiając alternatywne historie humanistyki cyfrowej, które odnoszą się do gier queer, feministycznej praktyki studiów nad grami, obliczeń kompleksu wojskowo-przemysłowego z czasów zimnej wojny, tworzenia humanistyki środowiskowej, jednojęzycznego niezadowolenia z DH, ukrytej historii DH na studiach anglojęzycznych, radykalnej praktyki medialnej, W związku z tym, że niniejszy zbiór ma nadzieję na ponowne podjęcie dyskusji na temat prostych, białych mitów o pochodzeniu humanistyki cyfrowej, a także na temat radykalnej, rdzennej i feministycznej historii cyfrowej bazy danych oraz możliwości antyfaszystowskiej humanistyki cyfrowej, zbiór ten ma nadzieję na ponowne podjęcie dyskusji na temat prostych, białych mitów o pochodzeniu humanistyki cyfrowej.

W ten sposób zbiór ten ma nadzieję na ponowne zbadanie przemilczeń w tak prostej i białej, męskocentrycznej historii i nakreślenie, w jaki sposób władza kształtuje tę prostą, białą narrację DH. Wiele artykułów w tym tomie powraca do mitu pochodzenia humanistyki cyfrowej, aby ponownie ocenić hagiografię ojca Busy poprzez ponowne rozważenie i rekontekstualizację jego spuścizny i jego pracy w odniesieniu do archeologii mediów, polityki, manewrów zimnowojennych, zmechanizowanego ludobójstwa, Trzeciej Rzeszy i kompleksu wojskowo-przemysłowego, który zorganizował różne dziedziny, w tym studia azjatyckie. Ta ponowna ocena porównawczych genealogii - w odniesieniu do Foucaulta - stanowi podstawę alternatywnej historii jezuickiej hagiografii, której do tej pory nie chcieliśmy ponownie zbadać pod kątem jej narracyjnego wykorzystania w upiększaniu hagiografii/historiografii pochodzenia dla humanistyki cyfrowej.

Inne artykuły przeplatają humanistykę cyfrową z innymi dziedzinami - studiami obszarowymi, studiami azjatycko-amerykańskimi, kulturoznawstwem, literaturoznawstwem i studiami środowiskowymi - w celu ponownego zbadania, w jaki sposób przecięcia i zestawienia ujawniają milczenie w tych historiach. Wreszcie, wiele artykułów rozważa alternatywne praktyki w ponownym przemyśleniu tych historii, niezależnie od tego, czy jest to esej, który jest grą, czy też ponowna ocena feministycznej praktyki medialnej.