Alkohol, tytoń i broń palna: Historie i eseje

Opinie czytelników

Książka „Alkohol, tytoń i broń palna” autorstwa Tima McLoughlina zawiera krótkie opowiadania i eseje, które oddają istotę życia w Nowym Jorku, koncentrując się na tematach wysiedlenia i autentyczności różnych postaci, od policjantów po przestępców. Niektórzy czytelnicy uważają to dzieło za wybitne i sugestywne, podczas gdy jedna recenzja wyraża zdecydowanie negatywną opinię na temat książki.

Ziarnisty i autentyczny portret życia w Nowym Jorku. Wciągające opowiadania i eseje, które rezonują z czytelnikami, którzy przeżyli podobne doświadczenia. Pisanie wywołuje silne poczucie atmosfery i charakteru, z równowagą poważnych tematów i humoru. Długa kariera autora w systemie sądownictwa karnego dodaje narracjom głębi.

Co najmniej jeden czytelnik uznał książkę za całkowicie pozbawioną wartości merytorycznej, opisując ją jako „totalne gówno” i wskazując, że nie zasługuje ona na żadną gwiazdkę. Sugeruje to, że książka może nie spodobać się wszystkim odbiorcom.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Alcohol, Tobacco, and Firearms: Stories and Essays

Zawartość książki:

Porywający zbiór krótkiej beletrystyki i literatury faktu, które czerpią z trzydziestoletniej kariery McLoughlina w wymiarze sprawiedliwości w sprawach karnych.

Alkohol, tytoń i broń palna nie mogłyby być bardziej nowojorskie. Tim McLoughlin rzuca tonę wielkomiejskiej wiedzy i mądrości, bogatej w żywe szczegóły, z humorem, który jest twardy jak chodnik.

--John Strausbaugh, autor City of Sedition.

Niezależnie od tego, czy pisze fakty, czy fikcję, McLoughlin robi to z uchem do ulicy. Jego Irlandzcy gliniarze są tak dobrzy, jak wszystko autorstwa Richarda Price'a, a jego eseje o życiu w Nowym Jorku są nieporównywalne. Alkohol, tytoń i broń palna to książka, którą należy pożerać małymi kęsami, ale delektować się nią jak czterodaniowym posiłkiem. Kup tę książkę!

--T. J. English, autor książki The Westies: Inside New York's Irish Mob.

Czytanie Alkoholu, Tytoniu i Broni Palnej jest jak bycie muchą na ścianie łazienki mojego ulubionego gównianego baru dla gliniarzy w południowym Brooklynie, gdzie okropni i zabawni biją się nawzajem podczas gry w ósemkę. Uwielbiam to.

--Lydia Lunch, autorka książki So Real It Hurts.

W "Alkoholu, tytoniu i broni palnej" Tim McLoughlin wnikliwie obserwuje szorstką rozpacz i surowe człowieczeństwo Nowego Jorku, uchwycił ból i obietnicę naszej ukochanej betonowej dżungli.

--Nelson George, autor książki The Death of Rhythm & Blues.

Czy to w fikcji, czy w literaturze faktu, Tim McLoughlin jest uzbrojonym i niebezpiecznym sędzią własnych przestępstw i wykroczeń w nowojorskim podziemiu. Jego historie są zarówno namacalne, jak i eteryczne, oferując kwadratowemu światu nurkowanie w głębinach tego, co robimy".

--Kenji Jasper, autor książki The House on Childress Street.

Z dowcipnym, świadomym głosem o bezwzględnej autentyczności, McLoughlin dostarcza towar.

--Gary Phillips, autor książki Matthew Henson and the Ice Temple of Harlem.

W Alkoholu, tytoniu i broni palnej Tim McLoughlin czerpie ze swojej trzydziestoletniej kariery w systemie sądownictwa karnego z charakterystycznym dla siebie dowcipem i fascynacją odmieńcami i nadużyciami. Całe życie mieszkając i pracując w Nowym Jorku karmi krótkie opowiadania, które przywołują krajobraz postaci pełnych osobistej arogancji i błędnych osądów; oraz eseje non-fiction o przekraczaniu linii, gdy linia wciąż znika.

Uzależniony od opioidów kociarz elektronicznie podsłuchuje swoich sąsiadów tylko po to, by usłyszeć druzgocącą prawdę. Zdegenerowany hazardzista stawia swoje życie na długi strzał, ponieważ widzi trzy szczęśliwe liczby na tablicy rejestracyjnej przejeżdżającego samochodu.

W esejach non-fiction dowiadujemy się, że system odgrywa rolę we wspieraniu nikczemności, o ile dostaje krocie. Ministranci rywalizują o napiwki na weselach i pogrzebach w cieniu drapieżnych księży. Gliniarze stają się rabusiami, a szef mafii może być ikoną praw obywatelskich.

McLoughlin rzuca światło na światy, do których niewielu ma dostęp. Zawsze miejski, często skupiony na Nowym Jorku, w jego pracach powracającym tematem jest chroniczne wysiedlenie, ludzie stojący w miejscu w mieście, które zawsze się zmienia. To są duchy McLoughlina, te ofiary postępu, które są mu drogie i które celebruje.