Algorytmiczne piękno roślin

Opinie czytelników

Książka jest wysoko ceniona za piękną treść i szczegółową matematyczną prezentację form botanicznych, ale pojawiają się krytyczne uwagi dotyczące jakości ilustracji, szczególnie jeśli chodzi o kolorowe tablice, gdzie recenzenci zgłaszają otrzymywanie czarno-białych wersji zamiast obiecanych kolorowych obrazów.

⬤ Doskonała zawartość z precyzyjną matematyczną prezentacją form botanicznych
⬤ piękne kolorowe tablice (w oryginalnej wersji)
⬤ wgląd w prawdziwe rośliny i narzędzia obliczeniowe.

⬤ Wiele otrzymanych wydań zawiera tylko czarno-białe obrazy zamiast obiecanych kolorowych tablic
⬤ słaba jakość ilustracji w niektórych przypadkach
⬤ wysoka cena w stosunku do jakości.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Algorithmic Beauty of Plants

Zawartość książki:

Piękno roślin przyciąga uwagę matematyków od stuleci. Widoczne cechy geometryczne, takie jak dwustronna symetria i piękno liści, symetria obrotowa kwiatów i spiralne układy łusek w szyszkach sosnowych, były badane najszerzej.

To skupienie znajduje odzwierciedlenie w cytacie z Weyla (159, strona 3): "Piękno jest związane z symetrią". "Ta książka bada dwa inne czynniki, które organizują struktury roślinne, a tym samym przyczyniają się do ich piękna. Pierwszym z nich jest elegancja i względna prostota algorytmów rozwojowych, czyli reguł opisujących rozwój roślin w czasie.

Drugim jest samopodobieństwo, scharakteryzowane przez Mandelbrota (95, strona 34) w następujący sposób: Gdy każdy element kształtu jest geometrycznie podobny do całości, zarówno kształt, jak i kaskada, która go generuje, nazywane są samopodobieństwem. Odpowiada to zjawisku biologicznemu opisanemu przez Hermana, Lindenmayera i Rozenberga (61): W wielu procesach wzrostu organizmów żywych, zwłaszcza roślin, regularnie powtarzające się pojawianie się pewnych wielokomórkowych struktur jest łatwo zauważalne....

Na przykład w przypadku liścia złożonego, niektóre płaty (lub listki), które są częściami liścia w zaawansowanym stadium, mają taki sam kształt jak cały liść na wcześniejszym etapie. Tak więc samopodobieństwo u roślin jest wynikiem procesów rozwojowych.

Podkreślając związek między wzrostem a formą, książka ta nawiązuje do długiej tradycji w biologii.