"Ifigenia okrutna" Alfonso Reyesa, poemat dramatyczny - jak sam go nazwał - napisany został wierszem wolnym. Pierwsze wydanie pochodzi z 1924 roku i zamyka cykl młodzieńczych dzieł tego autora.
Jego struktura i poetycki rygor sprawiają, że jest to prawdziwe arcydzieło literatury hiszpańsko-amerykańskiej. Jorge Luis Borges chwalił twórczość tego uniwersalnego Meksykanina w ogóle. Jeśli chodzi o "Ifigenię okrutną", Octavio Paz i Emir Rodr guez Monegal powiązali ją ściśle z życiem Reyesa: cały Reyes, najlepszy Reyes, jest w "Ifigenii okrutnej", powiedział ten pierwszy.
W tym sensie ze swojej strony w tym badaniu skupiam się na analizie samego dzieła, próbach i przebłyskach, które mają na celu zbadanie bogactwa wiersza i tekstów, z którymi jego autor celowo mu towarzyszy. Ważny jest sposób, w jaki asymiluje on i odtwarza grecki mit otaczający tantryczną rodzinę Agamemnona w aspekcie jego córki Ifigenii, dopóki nie skonstruuje tego wielkiego poematu, który można uznać za palimpsest w literaturze hiszpańsko-amerykańskiej, z erudycyjnymi rezonansami do własnego życia Reyesa, w ramach wersji Eur pides i innych, które zainspirował.