Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Photographic Literacy: Cameras in the Hands of Russian Authors
Fotografia, wprowadzona do Rosji w 1839 roku, była niczym innym jak sensacją. Jej szybkie rozprzestrzenianie się rzuciło wyzwanie innym sztukom, w tym malarstwu i literaturze, a także samej integralności jaźni.
O ile w XIX wieku Lew Tołstoj i Fiodor Dostojewski przyjęli aparat fotograficzny ze sceptycyzmem, wielu dwudziestowiecznych autorów powitało go z ciepłym uściskiem. Jak pokazuje Katherine M.H. Reischl w Photographic Literacy, autorzy tak różni jak Leonid Andreev, Ilya Ehrenburg i Aleksander Sołżenicyn sięgnęli po aparat i zmienili nie tylko swoje praktyki pisarskie, ale także samą sferę piśmienności.
Dla tych autorów pojedyncza fotografia lub fotografia jako ilustracja nigdy nie jest punktem końcowym; ich autorskie praktyki nieustannie przekształcają i ożywiają zamrożoną chwilę. Ale tak jak autorzy używali obrazów do kształtowania odbioru swojej pracy i siebie, tak rosyjscy fotografowie - w tym Siergiej Prokudin-Gorsky i Aleksander Rodczenko - używali tekstu do kształtowania odbioru swojej pracy wizualnej.
Od pamiętnika po druk, słowo literackie nasyca ten fotograficzny moment osobistą historią życia oraz oprawia i przekształca go w pisanie historii. W tym elementarzu fotograficznej alfabetyzacji Reischl argumentuje za centralnym miejscem, jakie fotografia odegrała w kształtowaniu rosyjskiej wyobraźni literackiej na przestrzeni około siedemdziesięciu lat.
Od obrazu do tekstu i z powrotem, śledzi wizualną świadomość współczesnej literatury rosyjskiej, uchwyconą przez obiektyw rosyjskiego autora-fotografa.