Ocena:

The Kojeve File bada filozoficzną spuściznę Alexandra Kojeve'a, złożonej postaci, która znacząco wpłynęła na dyskurs otaczający koncepcje końca historii i postmodernizmu. Krytykuje jego integrację Marksa, Heideggera i Hegla, jednocześnie badając jego sprzeczną postawę jako wielbiciela Stalina, a jednocześnie zwolennika amerykańskiego zwycięstwa ideologicznego. Książka zapewnia krytyczny wgląd w życie Kojeve'a, jego relacje z innymi myślicielami i jego wpływ na współczesną filozofię.
Zalety:Książka przedstawia dokładny i krytyczny opis życia Aleksandra Kojeve'a, szczegółowo opisując jego wkład filozoficzny i wpływ na myśl postmodernistyczną. Skutecznie analizuje sprzeczności w jego przekonaniach i oferuje cenny wgląd w zrozumienie współczesnych ideologii politycznych. Recenzenci docenili jego zdolność do łączenia historycznych myśli filozoficznych ze współczesnymi kontekstami, zwłaszcza w odniesieniu do idei końca historii.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać dyskusje filozoficzne za złożone i trudne w nawigacji, szczególnie jeśli nie są zaznajomieni z pracami Hegla i innych myślicieli, o których mowa. Portret Kojeve'a może skłaniać się ku negatywnej interpretacji, potencjalnie alienując tych, którzy podziwiają jego pracę.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Alexandre Kojeve to enigmatyczna postać, której wpływ na postmodernizm jest lepiej znany niż rozumiany. Czytając Hegla oczami Marksa i Heideggera jednocześnie, Kojeve sformułował szalony, jeśli nie hipnotyczny melanż idei. W tej książce Drury ujawnia naturę heglizmu Kojeve'a i niezwykły wpływ, jaki wywarł on zarówno na francuskich, jak i amerykańskich intelektualistów.
Według Drury'ego, Kojeve wierzył, że historia była tragedią, w której zimny, instrumentalny i pozbawiony inspiracji racjonalizm podbił i rozczarował świat. Drury utrzymuje, że koncepcja nowoczesności Kojeve'a jako fatalnego triumfu tej jałowej racjonalności jest kamieniem węgielnym myśli postmodernistycznej.
Obraz świata przedstawiony przez Kojeve'a rodzi mroczny romantyzm, który przejawia się w głębokiej nostalgii za tym, co wyrugował rozum - mitem, szaleństwem, nieporządkiem, spontanicznością, instynktem, pasją i męskością. Zdaniem Drury'ego idee te romantyzują bezinteresowną przemoc i irracjonalizm, które charakteryzują postmodernistyczny świat.