Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Rattlesnake Allegory
Wiersze te opowiadają o „momencie wewnątrz ciała/ kiedy radość nie rodzi się tak bardzo, jak jest zrobiona z czegokolwiek/ czego reszta świata nie chce”. Wykorzystując ziemię oraz florę i faunę południowego Teksasu jako odniesienia, wiersze te badają samotność i męskość jako artykulacje pragnienia, prosząc czytelnika, aby „wziął jęk za rękę i zobaczył, co dobrego robi”.
Tematycznie wiersze te odnoszą się do straty po transformacyjnych doświadczeniach, przyznając czytelnikowi: „Całą noc mógłbym myśleć o odzyskaniu / czegoś cennego / co w jakiś sposób, / dawno temu, lub nie tak dawno temu, nie wiem, / oderwało się, / wyrwało z kości, / odpadło jak łuska”. Wiersze te opowiadają o poznawaniu własnego ciała po oddaleniu się od niego, o rozpoznaniu queerowego brązowego ciała nierozerwalnie należącego do linii utraty, a następnie uświadomieniu sobie, że jakieś nowe ciało wyłoniło się z miejsca, w którym stare części zostały utracone lub zabrane, jak w ostatniej sekwencji czterech wierszy „Szkice Lechuza”, w których osoba mówiąca manifestuje teksańsko-meksykańską folklorystyczną postać lechuza, hybrydy człowieka i ptaka, o której mówi się, że zamieszkuje części południowego Teksasu i północną granicę Meksyku. Ostatecznie jest to zbiór wierszy o głębszym zaangażowaniu się w swoją queerowość, swoją brązowość i zrozumieniu, że są w nas części, o których istnieniu nigdy nie wiedzieliśmy, lub, jak oferuje osoba mówiąca w Lechuza Sketches: „Na świecie jakaś część nas jest często / niewidoczna / i nie chwalebna.
/ Ale co, jeśli jesteśmy? / Chwalebni. Widziani.”.