Ocena:

Książka „Alaric the Goth” autorstwa Douglasa Boina oferuje ponowne zbadanie źle rozumianej postaci historycznej i kontekstu późnego Cesarstwa Rzymskiego. Rzuca ona wyzwanie tradycyjnym narracjom otaczającym upadek Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego i przedstawia wnikliwe spojrzenie na Alaryka i dynamikę społeczno-polityczną jego czasów. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że książce brakuje skoncentrowanej biografii Alaryka i skłania się ku anachronicznej i politycznie naładowanej interpretacji.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana i oferuje fascynującą narrację, która zapewnia głębsze zrozumienie klimatu społeczno-politycznego późnego Cesarstwa Rzymskiego. Boin jest chwalony za udostępnianie złożonych dyskusji historycznych współczesnym odbiorcom i zachęcanie współczesnych czytelników do refleksji nad podobieństwami między przeszłością a teraźniejszością. Tekst jest opisywany jako jasny i wciągający, zapewniając cenny wgląd w napięcia klasowe i etniczne w czasach Alaryka.
Wady:Krytycy twierdzą, że książka nie dostarcza wystarczająco szczegółowych informacji na temat Alaryka, często koncentrując się bardziej na szerszym kontekście Imperium Rzymskiego. Niektórzy czytelnicy uważają podejście autora za zbyt rewizjonistyczne lub motywowane politycznie, sugerując, że narzuca on współczesne interpretacje wydarzeń historycznych. Ponadto pojawiają się skargi na chaotyczną narrację i brak spójności w przedstawianiu życia Alaryka.
(na podstawie 68 opinii czytelników)
W konwencjonalnej opowieści o upadku Rzymu brutalni "barbarzyńcy" niszczą "cywilizację".
"Jednak z innego punktu widzenia te utarte ogólniki stają się historią szokująco żywą i istotną. Alaryk dorastał w pobliżu granicy rzecznej, która oddzielała terytorium gockie od rzymskiego.
Przeżył decyzję cesarza o oddzieleniu dzieci imigrantów od ich rodziców, wysyłając je setki mil od rodzin lub zmuszając do niewolnictwa. Później odmówiono mu obywatelstwa pomimo służby w armii, ponieważ Rzymianie byli głęboko skonfliktowani co do tego, kto powinien cieszyć się ich przywilejami: chcieli wzmocnić swoją globalną potęgę, ale byli niepewni co do rzymskiej tożsamości, polegali na zagranicznych towarach, ale szydzili z obcych sposobów i wyśmiewali obcokrajowców z silną mieszanką bigoterii i nietolerancji. Trzy noce zamieszek, które Goci sprowadzili do stolicy w 410 r.
- pod wodzą Alaryka - wywołały strach w sercach potężnych, ale nie były bezpodstawne. Poprzez historię Alaryka, Douglas Boin ujawnia złożone i fascynujące dziedzictwo Gotów w kształtowaniu historii, którą myśleliśmy, że znamy, ale nigdy nie wyobrażaliśmy sobie z ich perspektywy.