Al Pacino: W rozmowie z Lawrencem Grobelem

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem wywiadów z Alem Pacino przeprowadzonych przez dziennikarza Lawrence'a Grobela na przestrzeni 25 lat, zapewniając intymne i wnikliwe spojrzenie na osobowość aktora i przemyślenia na temat jego rzemiosła. Wywiady ujawniają inteligencję, humor i pokorę Pacino bez naruszania jego prywatności.

Pouczający i interesujący wgląd w życie i charakter Ala Pacino, wciągający format, który odzwierciedla prawdziwą przyjaźń, oddaje różne etapy kariery Pacino, pełen fascynujących anegdot, dobrze napisany i zapewnia głębsze zrozumienie człowieka stojącego za aktorem. Czytelnicy doceniają pokorę i dowcip Pacino.

Nie jest to tradycyjna biografia, co może rozczarować niektórych, którzy oczekują chronologicznego opisu jego życia. W wydaniu Kindle znajdują się wzmianki o małych zdjęciach, a niektórzy czytelnicy zauważyli, że może to być nieco meandrujące ze względu na niekonwencjonalny proces myślowy Pacino.

(na podstawie 77 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Al Pacino: In Conversation with Lawrence Grobel

Zawartość książki:

Przez ponad ćwierć wieku Al Pacino swobodnie i głęboko rozmawiał z uznanym dziennikarzem i autorem bestsellerów Lawrence'em Grobelem na tak różne tematy, jak dzieciństwo, aktorstwo i ojcostwo. Tutaj, po raz pierwszy, znajdują się pełne rozmowy i wspólne spostrzeżenia aktora i pisarza; rezultatem jest intymne i odkrywcze spojrzenie na jednego z najbardziej utalentowanych i prywatnych artystów na świecie.

Pacino dorastał dzieląc trzypokojowe mieszkanie na Bronksie z dziewięcioma osobami, co opisuje jako swoje nowojorskie dzieciństwo Huckleberry Finn. Wychowywany głównie przez dziadków i matkę, Pacino zaczął pić w wieku trzynastu lat. Wkrótce po tym, jak został przyjęty do renomowanej High School for Performing Arts, jego koledzy z klasy nadali mu przydomek Marlon, po Marlonie Brando, mimo że Pacino nie wiedział, kim był Brando. Znany trener aktorstwa Charlie Laughton zobaczył Pacino, gdy ten miał dziewiętnaście lat, na klatce schodowej kamienicy na Bronksie, a pierwsze słowa z ust Laughtona brzmiały: Będziesz gwiazdą. I tak rozpoczęła się legendarna, trwająca całe życie przyjaźń, która pielęgnowała Ala przez lata, nie wiedząc, skąd przyjdzie jego następny posiłek, aż w końcu - w wieku dwudziestu sześciu lat - dostał swoją pierwszą płatną pracę aktorską.

Grobel i Pacino zostawiają kilka kamieni na kamieniu, dotykając czasów, kiedy Pacino grał na pianinie w klubach jazzowych do czwartej nad ranem, zanim pojawił się na planie Stracha na wróble kilka godzin później na cały dzień pracy; kiedy jadł Valium jak cukierki na rozdaniu Oscarów; i kiedy zdał sobie sprawę, że był w długim schemacie pracy i picia.

Jako główny bohater trylogii „Ojciec chrzestny” i kultowego klasyka „Człowiek z blizną”, Pacino zapisał się w historii kina. Pracował z większością najjaśniejszych luminarzy Hollywood, takich jak Francis Ford Coppola, Sidney Lumet, Michael Mann, Norman Jewison, Brian De Palma, Marlon Brando, Robert De Niro, Gene Hackman, Sean Penn, Johnny Depp, Michelle Pfeiffer, Hilary Swank i Robin Williams. Był nominowany do ośmiu Oscarów, zanim zdobył Oscara dla najlepszego aktora za rolę w filmie Zapach kobiety. Wydaje się, że Pacino nadal woli swoją pracę na scenie niż w filmie, a jeśli jest poruszony scenariuszem lub sztuką, szybko bierze udział w niezależnych produkcjach.

Al Pacino to intensywnie osobiste okno na życie artysty, który bardziej interesuje się procesem swojej sztuki niż owocami swojej pracy, kreatywnego geniusza u szczytu swoich artystycznych możliwości, który po tylu latach wciąż pragnie się rozwijać i uczyć więcej o swoim rzemiośle. I, jak na razie, jest tak blisko pamiętnika, jak to tylko możliwe.