Art Activism for an Anticolonial Future
Analizując zbieżność między kolonialnością a sztuką aktywistyczną, Art Activism for an Anticolonial Future argumentuje, że wiele można zyskać, podchodząc do współczesnych politycznie zaangażowanych praktyk artystycznych pod kątem walk antykolonialnych, postkolonialnych i dekolonialnych.
Walki te zainspirowały rozległy, ale niedostatecznie zbadany zestaw pomysłów na sztukę i praktyki kulturowe, i zrobiły to dekady przed akceptacją radykalnych praktyk artystycznych przez instytucje sztuki głównego nurtu. Carlos Garrido Castellano argumentuje, że aktywizm artystyczny został ograniczony do ograniczonych ram przestrzennych i czasowych - kultury zachodniej i modernistycznej awangardy.
Założenia dotyczące indywidualnego twórcy i spóźnione pojawienie się pochodnej estetyki awangardowej na peryferiach wygenerowały wąskie spojrzenie na „sztukę polityczną” kosztem naszej zdolności do postrzegania prawdziwie globalnej alternatywnej praxis. Garrido Castellano następnie oświetla taką praxis, skupiając uwagę na sztuce zaangażowanej społecznie z Globalnego Południa, kwestionując rzekomą uniwersalność zachodnich norm artystycznych i demonstrując rolę sztuki w promowaniu i konfigurowaniu zbiorowej świadomości krytycznej w postkolonialnych sferach publicznych.
