Acts of Interpretation
Starożytni autorzy debatowali nad właściwymi znakami werbalnymi i niewerbalnymi jako reprezentacjami boskości.
Takie rozumienie znaków opierało się na ideach zaczerpniętych z języka, a zatem było ograniczone ze względu na częściowe zrozumienie wielofunkcyjności znaków. Semiotyka Charlesa S.
Peirce'a, zaadaptowana przez lingwistów antropologicznych, w tym Michaela Silversteina, lepiej wyjaśnia kontekstualne powiązania („performatywność”) starożytnych znaków religijnych, takich jak imiona boskie. Znaczenie znaku jest zawsze zależne od procesów interpretacji i zawsze jest otwarte na reinterpretację. Skupienie się na tych procesach pozwala na bardziej szczegółową analizę starożytnych dowodów.
Przykłady zaczerpnięto ze starożytnej werbalnej i niewerbalnej reprezentacji boskości w Izraelu, językowego modelu listu/ducha apostoła Pawła, chrześcijańskich debat na temat granic języka w celu jak najlepszego przedstawienia bóstwa, anikonicznej reklamy żydowskich rytuałów u Józefa Flawiusza, wielowarstwowych boskich reprezentacji w synagodze w Dura-Europos, różnorodnej „performatywności” żydowskich liturgii wniebowstąpienia oraz - jedyny współczesny przykład - roli sztuki w Burning Man. Boska reprezentacja jest podstawą rytualnej skuteczności, nawet jeśli znaczenie znaku jest stałym źródłem sporów.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)