Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki „Ain't It Time We Said Goodbye” autorstwa Roberta Greenfielda podkreślają, że jest to szczegółowa eksploracja Rolling Stonesów podczas kluczowej trasy koncertowej w 1971 roku, dokumentująca napięcia między Mickiem Jaggerem i Keithem Richardsem oraz zmagania zespołu ze sławą i narkotykami. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za wnikliwą i dobrze napisaną, inni krytykują ją za powtarzalność i brak nowych informacji.
Zalety:Książka oferuje wewnętrzną perspektywę na Rolling Stonesów podczas ich trasy koncertowej w 1971 roku, zawiera ciekawe anegdoty, jest dobrze napisana i wciągająca oraz zapewnia cenny kontekst historyczny dla fanów. Czytelnicy doceniają przyjemną lekturę i styl autora, dzięki czemu jest to dobry wybór dla zagorzałych entuzjastów Stonesów.
Wady:Niektórzy recenzenci uważają, że książce brakuje głębi, jest powtarzalna i nie dostarcza wystarczającej ilości nowych informacji lub spostrzeżeń na temat relacji Micka i Keitha. Pojawiają się wzmianki o błędach rzeczowych i ogólne poczucie, że nie spodoba się ona zwykłym fanom, którzy mogą uznać ją za nudną. Ogólnie rzecz biorąc, niektórzy czytelnicy oczekiwali więcej od narracji i analiz.
(na podstawie 37 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Ain't It Time We Said Goodbye: The Rolling Stones on the Road to Exile
Zawartość książki:
Choć wtedy jeszcze o tym nie wiedzieli, kiedy Rolling Stones wyruszyli w pożegnalną trasę koncertową po Wielkiej Brytanii w marcu 1971 roku, po tym jak ogłosili, że zamierzają udać się na podatkowe wygnanie na południe Francji, był to koniec pewnej ery. Dla Stonesów nic już nigdy nie będzie takie samo.
Przez dziesięć dni tej trasy Rolling Stonesi podróżowali pociągiem i autobusem, aby grać dwa koncerty dziennie w wielu tych samych małych salach miejskich i teatrach, w których zaczynali swoją karierę. Wykonując zupełnie nowe utwory, takie jak Bitch, Brown Sugar, Wild Horses i Can't You Hear Me Knockin' z niewydanego jeszcze albumu Sticky Fingers po raz pierwszy na żywo na scenie, zagrali także klasyki, takie jak Midnight Rambler, Honky Tonk Women, Satisfaction, Street Fighting Man oraz Little Queenie i Let It Rock Chucka Berry'ego.
Ponieważ tylko jeden dziennikarz - Robert Greenfield - mógł towarzyszyć Stonesom podczas tej trasy, nigdy wcześniej nie było pełnowymiarowej relacji z przełomowego wydarzenia, które oznaczało koniec pierwszego rozdziału niezwykłej kariery Rolling Stones.
W szerszym sensie, Ain't It Time We Said Goodbye to historia dwóch artystów nad przepaścią. Dla Micka Jaggera i Ketih Richards, a także tych, którzy z nimi podróżowali, pożegnalna trasa Rolling Stones po Anglii była końcem niewinności. Żadnych laminatów. Żadnych przepustek za kulisy. Żadnej ochrony. Żadnych kontroli dźwięku i prób. Po prostu Rolling Stonesi w trasie, grający rock'n'rolla tak, jak powinien być widziany i słyszany.
Oparty na relacji Greenfielda z pierwszej ręki, a także nowych wywiadach z wieloma kluczowymi graczami, Ain't It Time We Said Goodbye to żywe i ekscytujące spojrzenie na sposób, w jaki kiedyś było i nigdy więcej nie będzie w świecie według Rolling Stones.
