Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest zbiorem esejów i refleksji Ai Wei Wei, prezentujących jego spostrzeżenia na temat współczesnych Chin i jego doświadczeń jako artysty-dysydenta. Łączy osobiste obserwacje z szerszym komentarzem kulturowym i politycznym.
Zalety:Pisarstwo jest mocne i poetyckie, oferując głęboki wgląd w ludzką kondycję i stan chińskiego społeczeństwa. Książka jest dobrze wydana i zapewnia uczciwe spojrzenie na sztukę, politykę i społeczeństwo. Recenzenci docenili stan książki po jej otrzymaniu.
Wady:Treść pochodzi z postów na blogu, co prowadzi do chaotycznej narracji. Niektórym czytelnikom trudno było poświęcić czas potrzebny do pełnego zaangażowania się w treść książki.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Zawartość książki:
Manifesty i nieskromne propozycje najsłynniejszego chińskiego artysty i aktywisty, zaczerpnięte z jego popularnego bloga, zamkniętego przez chińskie władze w 2009 roku.
W 2006 roku, mimo że ledwo potrafił pisać na klawiaturze, najsłynniejszy chiński artysta zaczął blogować. Przez ponad trzy lata Ai Weiwei publikował nieprzerwany strumień zjadliwych komentarzy społecznych, krytyki polityki rządu, przemyśleń na temat sztuki i architektury oraz tekstów autobiograficznych. Pisał o trzęsieniu ziemi w Syczuanie (i opublikował listę uczniów, którzy zginęli z powodu rządowej "inżynierii tofu-dregs"), wspominał Andy'ego Warhola i scenę artystyczną East Village, opisywał ironię śledztwa w sprawie "oszustwa" prowadzonego przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, przedstawił skromną propozycję dotyczącą poboru podatków. Następnie, 1 czerwca 2009 roku, chińskie władze zamknęły blog. Ta książka oferuje zbiór osławionych internetowych tekstów Ai przetłumaczonych na język angielski - najbardziej kompletną, publiczną dokumentację oryginalnego chińskiego bloga dostępną w dowolnym języku.
New York Times nazwał Ai "postacią Warholowskiej sławy". Jest wiodącą postacią na międzynarodowej scenie artystycznej, stałym bywalcem muzeów i biennale, ale w Chinach jest różnorodną i kontrowersyjną postacią: artystą, architektem, kuratorem, krytykiem społecznym, poszukiwaczem sprawiedliwości. Był konsultantem przy projektowaniu słynnego stadionu "Ptasie Gniazdo", ale wezwał do bojkotu olimpiady; w 2008 roku otrzymał nagrodę za "całokształt twórczości" w dziedzinie chińskiej sztuki współczesnej, ale został pobity przez policję w związku z jego "obywatelskim śledztwem" w sprawie ofiar trzęsienia ziemi w 2009 roku. Blog Ai Weiwei dokumentuje pasję, geniusz, pychę, słuszny gniew i wizję Chin.
