Against the Map: The Politics of Geography in Eighteenth-Century Britain
W ciągu XVII i XVIII wieku rosnąca dokładność i czytelność projekcji kartograficznej, rozprzestrzenianie się opartych na empirii chorografii oraz popularna moda na narracje podróżnicze służyły porządkowaniu, pakowaniu i utowarowieniu przestrzeni w sposób, który miał kluczowe znaczenie dla powstania zjednoczonej Wielkiej Brytanii. Utowarowienie i popularyzacja mapy wywołały jednak również pewien sprzeciw wobec jej szczególnego sposobu organizowania przestrzeni.
Against the Map przekonuje, że nasze rozumienie produkcji przestrzeni narodowej w tym czasie musi również uwzględniać te miejsca oporu i sprzeciwu, „inne przestrzenie” lub heterotopie, nieredukowalne do mapy, ale które odegrały równie ważną rolę w kształtowaniu brytyjskiej tożsamości narodowej. Stosując teoretyczne i metodologiczne podejścia krytycznych studiów geograficznych do badania XVIII-wiecznej literatury brytyjskiej oraz wykorzystując metodologie związane z krytyką literacką i teorią literatury do czytania i wyjaśniania map, atlasów, almanachów, narracji podróżniczych, chorografii i itinerariów, Against the Map szczegółowo opisuje konfliktowe i często przeciwstawne relacje między kartograficznymi i literackimi reprezentacjami narodu i jego geografii.
Analizuje konstrukcję heterotopicznych przestrzeni, takich jak sąsiedztwo, dom i kraj, w dziełach między innymi Johna Bunyana, Aphry Behn, Jonathana Swifta, Daniela Defoe, Samuela Johnsona i Jane Austen. Krytycznie lub sceptycznie nastawieni do reprezentacji kartograficznej, autorzy ci wspólnie podważają i zmieniają tezę Benedicta Andersona, że mapa służy jako punkt wyjścia do myślenia o narodzie jako „wyobrażonej społeczności” i sugerują, że naród jest tworzony nie tylko w zgodzie z mapą, ale, co równie ważne, wbrew mapie.
