Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
After August: Blues, August Wilson, and American Drama
Krytycy od dawna sugerowali, że August Wilson, który nazwał bluesa "najlepszą literaturą, jaką mamy jako czarni Amerykanie", przywłaszczył sobie muzykę bluesową do swoich sztuk. After August twierdzi natomiast, że twórczość Wilsona jest bezpośrednią ekspresją bluesa. Patrick Maley argumentuje, że Wilson nie był dramaturgiem importującym muzykę bluesową do swoich sztuk; był bluesmanem, wyrażającym bluesowy etos poprzez dramat.
Czytając American Century Cycle Wilsona wraz z kulturową historią muzyki bluesowej, a także mniej omawianą twórczość Wilsona - jego wywiady, polemiczne przemówienie "The Ground on Which I Stand" i jego sztukę wspomnieniową How I Learned What I Learned - Maley pokazuje, jak sztuki Wilsona wykorzystują bluesową technikę call-and-response, próbując zainicjować dialog z publicznością na temat tego, jak być czarnym w Ameryce.
After August dalej twierdzi, że zrozumienie Wilsona jako bluesmana wymaga ponownego zbadania jego przodków i następców w amerykańskim dramacie, z których wielu odzwierciedla jego głęboką inwestycję w tworzenie tożsamości społecznej. Dramaturgiczna pogoń Wilsona za kulturowo zrównoważoną czarną tożsamością rzuca światło na eksplorację przez Tennessee Williamsa opresyjnych ograniczeń męskiej seksualności i traktowanie przez Eugene'a O'Neilla psychologicznie korodującej białości. Współcześni afroamerykańscy dramatopisarze Katori Hall i Tarell Alvin McCraney powtarzają i rewidują metody Wilsona, eksplorując delikatny i żyzny teren tożsamości rasowej, płciowej i seksualnej. After August wnosi znaczący wkład w badania nad Wilsonem i jego niezaprzeczalnym wpływem na amerykański dramat.