AFRYKAŃSKIE KARABINY KRÓLA. Studium z historii wojskowości Afryki Wschodniej i Środkowej, 1890-1945, tom pierwszy

Opinie czytelników

Recenzje „Kings African Rifle Volume 1” pokazują mieszane uczucia, podkreślając zarówno pozytywne aspekty dostawy książki, jak i jej zawartość, szczególnie w odniesieniu do brakujących rozdziałów i niepełnego pokrycia historycznego.

Książka została dostarczona szybko i była zgodna z opisem. Służy jako historyczny opis Królewskich Strzelców Afrykańskich do 191 roku

⬤ Książka jest niekompletna, brakuje w niej rozdziałów i obejmuje tylko okres do 1918 r. zamiast reklamowanej historii z lat 1890-194
⬤ Frustrowało to użytkowników potrzebujących informacji z lat 1939-194

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

KING'S AFRICAN RIFLES. A Study in the Military History of East and Central Africa, 1890-1945 Volume One

Zawartość książki:

Jest to historia pułku z pewną różnicą, która wiąże się z historią Imperium Brytyjskiego w Afryce oraz rozszerzeniem i rozwojem brytyjskiego panowania na terytoriach Somalilandu, Brytyjskiej Afryki Wschodniej (przemianowanej na Kenię od lipca 1920 r.), Ugandy, Nyasalandu, a po 1918 r. Tanganiki (wcześniej Niemieckiej Afryki Wschodniej).

Terytoria te były terenami rekrutacyjnymi dla KAR, do których oddelegowano oficerów z armii brytyjskiej - w KAR nie było stałych komisji, w przeciwieństwie do armii indyjskiej, która miała własną strukturę oficerską. Żaden pułk nigdy nie był bardziej związany z terytorium, przez które maszerował i walczył, ani z ludami, z których się rekrutował. Był to wyjątkowy pułk.

Autor podzielił książkę na pięć części: Kampanie wczesnych pułków; Konsolidacja pułku, 1901-1914; Kampania w Afryce Wschodniej, 1914-1918; Bezpieczeństwo wewnętrzne i reorganizacja 1914-1939; oraz Wojna 1939-1945.

Historia rozpoczyna się od politycznego tła brytyjskiej administracji w Afryce Wschodniej i Środkowej do końca XIX wieku. W ostatniej dekadzie tego stulecia powstały trzy pułki, które były prekursorami K.A.R.

- Pułk Środkowoafrykański, Strzelcy Ugandyjscy i Strzelcy Wschodnioafrykańscy. Regimenty te brały udział w różnych wyprawach i kampaniach, m.in. na Mauritiusie, w Somalilandzie, w wojnie aszantyjskiej, ekspedycji do Gambii i wyprawach przeciwko Nandi.

W dniu 1 stycznia 1902 r. powstały Królewskie Strzelby Afrykańskie, w skład których weszło sześć batalionów: 1. i 2.

batalion (Afryka Środkowa); 3. batalion (Afryka Wschodnia); 4.

i 5. batalion (Uganda) i 6. batalion (Somaliland).

Całkowity stan osobowy wynosił 4 683 oficerów i żołnierzy, w tym 104 oficerów brytyjskich.

Dla nowego pułku głównymi operacjami przed I wojną światową były kampanie przeciwko Szalonemu Mułle z Somalilandu, obejmujące cztery ekspedycje; nie został on ostatecznie pokonany aż do 1920 roku. Podczas Wielkiej Wojny istniało 21 batalionów, a w szczytowym momencie w lipcu 1918 r. K.A.R.

liczył 1 193 oficerów, 1 497 brytyjskich podoficerów i 30 658 Afrykanów; liczba ofiar wyniosła 5 117, a kolejne 3 039 zmarło z powodu chorób. Udział pułku w kampanii przeciwko von Lettow-Vorbeckowi w Afryce Wschodniej został w pełni opisany. Pułk ponownie brał udział w działaniach podczas II wojny światowej, biorąc udział w trzech oddzielnych kampaniach: pokonaniu Włochów w Somalii i Abisynii; okupacji Madagaskaru wbrew sprzeciwowi Francuzów z Vichy; oraz rekonkwiście Birmy, kiedy to po raz pierwszy bataliony K.A.R.

walczyły poza kontynentem afrykańskim. Musi to być jedna z najlepszych historii pułkowych, jakie kiedykolwiek napisano.