Ocena:
Książka oferuje dogłębną i wnikliwą eksplorację życia czarnoskórych ludzi w Europie, przedstawioną poprzez osobistą podróż autora, Johny'ego Pittsa, który bada ich doświadczenia i historię w różnych krajach. Łączy opowiadanie historii z odniesieniami historycznymi i literackimi, ostatecznie rzucając czytelnikom wyzwanie do ponownego przemyślenia ich rozumienia tożsamości i integracji w Europie.
Zalety:⬤ Przemyślana, napisana wciągającą prozą
⬤ zapewnia cenny wgląd w doświadczenia Czarnych Europejczyków
⬤ łączy osobiste narracje z kontekstem historycznym
⬤ dostępna dla szerokiego grona odbiorców
⬤ zachęca do dalszej lektury i refleksji na temat rasy i tożsamości
⬤ stymulująca wizualnie dzięki dołączonym zdjęciom.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali książkę za długą i czasami powtarzającą się
⬤ inni doświadczyli trudności z gęstymi odniesieniami historycznymi
⬤ kilku wspomniało, że była nudna i nie mogła się skończyć
⬤ niektórzy uważali, że brakowało jej porywającej narracji.
(na podstawie 26 opinii czytelników)
Afropean: Notes from Black Europe
„Rewelacja” Owen Jones.
„Afropean chwyta rozmycie sprzeczności, które przesłoniły relację Europy z czarnoskórością i maluje ją w coś nowego, pewnego siebie i lirycznego” Afua Hirsch.
Najlepsza książka 2019 roku według Guardiana, New Statesman i BBC History Magazine
„Afropean. Oto przestrzeń, w której czerń brała udział w kształtowaniu europejskiej tożsamości... Kontynent algierskich pchlich targów, surinamskiego szamanizmu, niemieckiego reggae i mauretańskich zamków. Tak, to wszystko też było częścią Europy... Z moją brązową skórą i brytyjskim paszportem - który w chwili pisania tego tekstu wciąż był biletem wstępu do Europy kontynentalnej - wyruszyłem na poszukiwanie Afropejczyków w zimny październikowy poranek”.
Afropean jest dokumentem z terenu, w którym Europejczycy pochodzenia afrykańskiego żonglują wieloma lojalnościami i wykuwają nowe tożsamości. Oto alternatywna mapa kontynentu, która zabiera czytelnika do miejsc takich jak Cova Da Moura, slumsów Republiki Zielonego Przylądka na obrzeżach Lizbony z własną podziemną gospodarką, oraz Rinkeby, dzielnicy Sztokholmu, która jest w osiemdziesięciu procentach muzułmańska. Johny Pitts odwiedza dawny Uniwersytet Patrice'a Lumumby w Moskwie, gdzie zachodnioafrykańscy studenci wciąż wykorzystują zimnowojenne więzi z ZSRR, a także Clichy Sous Bois w Paryżu, gdzie w 2005 roku doszło do zamieszek.
