Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Affective Ecocriticism: Emotion, Embodiment, Environment
Naukowcy zajmujący się ekokrytyką od dawna próbują wyrazić emocjonalne relacje ze środowiskiem. Jednak dopiero niedawno zaczęli czerpać ze złożonego interdyscyplinarnego zbioru badań znanego jako teoria afektu. Ekokrytyka afektywna zakłada, że ekokrytyka może wiele zyskać dzięki bogatej pracy nad afektem i emocjami, która odbywa się między innymi w ramach teorii społecznej i kulturowej, geografii, psychologii, filozofii, teorii queer, teorii feministycznej, narratologii i neuronauki. Ten tętniący życiem i ważny tom wyobraża sobie bardziej afektywną - a co za tym idzie, skuteczniejszą - ekokrytykę, a także bardziej dostosowane do środowiska studia nad afektem.
Te interdyscyplinarne eseje modelują szereg podejść do emocji i afektu, biorąc pod uwagę różnorodne teksty podstawowe, w tym zbiory opowiadań, filmy, poezję, programy nauczania i kontrowersyjne lokalizacje geopolityczne, takie jak kanadyjskie piaski bitumiczne. Kilka rozdziałów sceptycznie odnosi się do znanych ekologicznych afektów, takich jak miłość, nadzieja, odporność i optymizm.
Inni rozważają to, co często rozumiane jest jako negatywne emocje, takie jak niepokój, rozczarowanie i tęsknota za domem - wszystko z myślą o ożywieniu lub ponownym rozważeniu ich użyteczności dla humanistyki środowiskowej i ekologizmu. Afektywna ekokrytyka oferuje przystępne podejście do tego teoretycznego skrzyżowania, które przemówi do czytelników z różnych dyscyplin i lokalizacji geograficznych.