AEF i ocieplenie koalicji w latach 1917-1918

Opinie czytelników

Książka Davida F. Traska oferuje krytyczną ponowną ocenę generała Johna J. Pershinga i Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych podczas ostatnich miesięcy I wojny światowej, argumentując, że ich skuteczność jest zawyżona i podkreślając zamiast tego wkład koalicji alianckiej. Praca Traska jest szczegółowa, ale przedstawia stronniczy pogląd na Pershinga, podkreślając jego upór i złe zarządzanie w krytycznych działaniach wojskowych.

Książka zawiera gruntowną ponowną ocenę taktyki I wojny światowej, popartą obszernymi notatkami i obszerną bibliografią. Zapewnia cenny wgląd w wojskowe i dyplomatyczne czynniki alianckiej koalicji i zawiera przydatne mapy.

Uprzedzenia autora wobec Pershinga mogą przyćmić analizę, czyniąc ją mniej odpowiednią dla tych, którzy szukają obiektywnej oceny. Powtarzający się charakter argumentów może sprawiać wrażenie nadmiernie krytycznego, a nie wyważonego, a niektóre mapy mogą być trudne do zinterpretowania.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The AEF and Coalition Warmaking, 1917-1918

Zawartość książki:

Podkreślając wyłaniający się rewizjonistyczny pogląd na temat Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych, David Trask argumentuje, że wyniki AEF i generała Johna J. Pershinga były znacznie bardziej błędne, niż sugerowały konwencjonalne relacje. Trask pokazuje, że najlepiej można to dostrzec, analizując wojnę koalicyjną na poziomie wielkiej taktyki - tj. kampanii wojskowych.

Trask twierdzi, że AEF nie radziła sobie dobrze we Francji, ponieważ została zaangażowana jako niezależna siła, zanim miała czas na szkolenie i zdobycie doświadczenia. Początkowy nacisk prezydenta Wilsona i generała Pershinga na niezależne siły amerykańskie zamiast integracji z istniejącymi armiami francuskimi i brytyjskimi spowodował kosztowne opóźnienia i gorzkie zwycięstwa w decydujących kontrofensywach alianckich przeciwko Ludendorffowi i mocarstwom centralnym.

Stosując taktykę niespotykaną w poprzednich opracowaniach na temat AEF, David Trask patrzy na kampanię 1918 roku oczami najwyższych rangą dowódców polowych, w tym Pershinga, marszałka Ferdinanda Focha z Aliantów i Mocarstw Stowarzyszonych oraz generała Ericha Ludendorffa z Mocarstw Centralnych.

Przedstawiony przez Traska portret Pershinga ukazuje zadufanego w sobie przywódcę, który nie chciał skorygować początkowych błędnych przekonań, które zaszkodziły doktrynie i szkoleniu AEF. W konsekwencji, jak pokazuje Trask, burzliwe relacje Pershinga z alianckimi przywódcami wojskowymi i cywilnymi poważnie osłabiły AEF i jej wysiłki na rzecz prowadzenia wojny koalicyjnej.