Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzja wyraża ostrą krytykę książki, twierdząc, że błędnie przedstawia ona prawdziwe biblijne chrześcijaństwo, szczególnie w odniesieniu do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Recenzent uważa, że książka jest próbą podważenia nauk kościoła i promowania wprowadzających w błąd interpretacji Pisma Świętego.
Zalety:Recenzent popiera nauki Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego i uważa, że ich interpretacje Biblii są jaśniejsze i dokładniejsze w porównaniu z innymi wyznaniami chrześcijańskimi. Recenzent docenia fakt, że Kościół podkreśla znaczenie posłuszeństwa Bożym przykazaniom i prawidłowo identyfikuje szabat.
Wady:Recenzent uważa książkę za wprowadzającą w błąd i pełną fałszywych twierdzeń, szczególnie skierowanych przeciwko Kościołowi Adwentystów Dnia Siódmego. Twierdzą, że książka zniekształca nauki Ellen White i błędnie przedstawia wierzenia kościoła, porównując jej argumenty do argumentów faryzeuszy, którzy sprzeciwiali się Jezusowi.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Seventh-Day Adventists and the Bible
Zawartość książki:
W debatach na temat autorytetu Biblii ludzie często argumentują, że Biblia jest natchniona, a nawet nieomylna, a zatem ma autorytet. Czy ten argument jest ważny?
Dr Edward W. H. Vick argumentuje, że tak nie jest, że autorytet nie wynika z natchnienia i że terminy takie jak "natchnienie" i "nieomylność" w ogóle nie przyczyniają się do wiary w Pismo Święte ani do jego autorytetu.
Na przykładzie Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego i debat na temat natchnienia i autorytetu Biblii, a następnie Ellen G. White, nakreśla i ilustruje pułapki bezpośredniego argumentowania od idei natchnienia do poglądu na autorytet. Krótko mówiąc, utrzymuje, że doktryna natchnienia nie może służyć do ustanowienia autorytetu pisma. Pisma mają autorytet, ponieważ są akceptowane i używane przez społeczność.
Jako filozof z wieloletnim doświadczeniem w nauczaniu biblistyki i teologii, dr Vick analizuje sposób, w jaki chrześcijanie mówią o tych kwestiach, a następnie pyta, czy to, co mówimy, przyczynia się do tego, co robimy lub dokąd chcemy zmierzać.
Adwentyści Dnia Siódmego są szczególnie winni sobie przeczytanie tej niewielkiej, ale potężnej książki, gdy zastanawiają się nad wykorzystaniem pism E. G. White i ich związkiem z Pismem Świętym. Inni chrześcijanie mogą z niej skorzystać, ponieważ argumenty są podobne, niezależnie od tego, czy mówimy o samej Biblii, autorytatywnej postaci w naszej tradycji religijnej, czy też o źródle interpretacji i zastosowania, które uważamy za autorytatywne. Jest to szczególnie istotne w pluralistycznym świecie. Jak decydujesz o tym, co jest autorytatywne?
