Aby Warburg i obraz w ruchu

Opinie czytelników

Książka oferuje kompleksową eksplorację życia i pracy Aby Warburga, z powodzeniem umieszczając jego poszukiwania w użytecznym kontekście. Podkreśla techniki i znaczenie Warburga zarówno dla sztuki historycznej, jak i współczesnej oraz teorii filmu, zawierając bogate połączenie biografii, analizy i elementów wizualnych.

Dobrze wyprodukowana z pięknymi czarno-białymi planszami, niezwykle czytelna, skutecznie kontekstualizuje pracę Warburga i omawia jej znaczenie w sztuce, kulturze rytualnej i teorii filmu.

Tytuł sugeruje element dynamiczny, ale większość pracy koncentruje się na statycznych obrazach, które mogą nie spełniać wszystkich oczekiwań dotyczących ruchu.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Aby Warburg and the Image in Motion

Zawartość książki:

Celowe nieciągłości i zestawienia w ikonografii Aby'ego Warburga i jak można je wykorzystać do analizy innych obrazów.

Aby Warburg (1866-1929) jest najbardziej znany jako twórca dyscypliny ikonologii i założyciel instytutu, który nosi jego imię. Do jego następców należeli tak znani historycy sztuki XX wieku jak Erwin Panofsky, Edgar Wind i Fritz Saxl. Ale jego spadkobiercy rozwinęli, w większości, udomowioną ikonologię opartą na interpretacji materiału symbolicznego. Jak pokazuje Phillippe-Alain Michaud w tej ważnej książce, projekt Warburga był daleki od jakichkolwiek pozytywistycznych czy neokantowskich ambicji. Opierając się na pracach Nietzschego i Burckhardta, Warburg stworzył "krytyczną ikonologię", aby ujawnić irracjonalność obrazu w kulturze zachodniej. Przeciwstawiając się wielkim teleologicznym narracjom sztuki zainaugurowanym przez Vasariego, metoda Warburga działała poprzez historyczne anachronizmy i nieciągłości. Używając "montażu-kolizji" do tworzenia beztekstowych kolekcji obrazów, połączył pogańskie artefakty i arcydzieła florenckiego renesansu, starożytną astrologię Bliskiego Wschodu i reformację luterańską, manierystyczne festiwale i święte tańce rdzennych Amerykanów. Michaud podkreśla, że dla Warburga praktyka historii sztuki polegała na odkrywaniu w samym dziele sztuki pęknięć, sprzeczności, napięć i energii magii, empatii, totemizmu i animizmu.

Podważając normatywne opisy zachodnioeuropejskiego klasycyzmu, Warburg umiejscowił prawdziwe źródła renesansu w duchu dionizyjskim, w ekspresji ruchu i tańca, w doświadczeniu transu uosabianego przez oszalałą nimfę lub ekstatyczną menadę.

Aby Warburg and the Image in Motion to nie tylko książka o Warburgu, ale książka napisana z nim; Michaud wykorzystuje intuicje i odkrycia Warburga do analizy innych kategorii obrazów, w tym dagerotypii, chronofotografii Etienne-Jules Marey, wczesnego kina i tańców Loie Fuller. Będzie to niezbędna lektura dla każdego, kto interesuje się początkami historii sztuki nowoczesnej i kulturą wizualną nowoczesności.