Abstrakcja i empatia: Przyczynek do psychologii stylu

Opinie czytelników

Recenzje książki ujawniają mieszankę podziwu dla jej teoretycznego wkładu w sztukę i krytyki dotyczącej jej ograniczeń. Podczas gdy wiele pochwał podkreśla głęboki wgląd w związek sztuki z ludzką psychologią i dyskomfortem środowiskowym, niektóre krytyki wskazują na zaniedbanie kontekstów historycznych i niuansów kulturowych.

Książka jest chwalona za bycie kluczowym dokumentem w sztuce współczesnej, szczególnie za teoretyczne podstawy ekspresjonizmu. Recenzenci doceniają szczegółowe badanie intencji artystycznych nad zwykłymi umiejętnościami, oferując klasyczne spojrzenie na wzajemne oddziaływanie abstrakcji i empatii w sztuce. Wielu z nich uważa ją za głęboko wnikliwą, z doskonałą fizyczną prezentacją i wysokiej jakości tekstem.

Krytycy wskazują na przestarzałe poglądy książki i brak uwzględnienia szerszych społeczno-politycznych kontekstów sztuki, szczególnie w odniesieniu do starożytnych cywilizacji. Niektórzy zwracają również uwagę na problematyczne dychotomie i kwestionują interpretację empatii. Dodatkowo, jeden z recenzentów doświadczył problemów z otrzymaniem wadliwego przedruku, co sugeruje, że nie wszystkie wydania książki są wiarygodne.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Abstraction and Empathy: A Contribution to the Psychology of Style

Zawartość książki:

2014 Reprint wydania nowojorskiego z 1953 roku. Pełne faksymile oryginalnego wydania, nie reprodukowane za pomocą oprogramowania do rozpoznawania optycznego.

W tym tekście Worringer identyfikuje dwie przeciwstawne tendencje przenikające historię sztuki od czasów starożytnych do oświecenia. Twierdzi, że w społeczeństwach doświadczających okresów niepokoju i intensywnej duchowości, takich jak starożytny Egipt i średniowiecze, produkcja artystyczna ma tendencję do płaskiej, krystalicznej „abstrakcji”, podczas gdy kultury zorientowane na naukę i świat fizyczny, takie jak starożytna Grecja i renesansowe Włochy, są zdominowane przez bardziej naturalistyczne, ucieleśnione style, które zgrupował pod terminem „empatia”.

Zgodnie z tradycją ówczesnej historii sztuki, książka Worringera pozostała mocno zaangażowana w przeszłość, ignorując współczesną produkcję artystyczną. Jednak w następstwie jej publikacji - zaledwie rok po tym, jak Pablo Picasso namalował swoje arcydzieło „Les Demoiselles d'Avignon” - „Abstrakcja i empatia” stała się postrzegana jako fundamentalna dla zrozumienia powstania ekspresjonizmu i roli abstrakcji na początku XX wieku.