Abel i Kain

Opinie czytelników

Recenzje „The 20th Century Made Vivid” odzwierciedlają mieszankę podziwu i krytyki. Wielu czytelników uważa książkę za bogatą w złożoność i głębię, polecając ją do przemyślanego zaangażowania. Niektórzy jednak opisują ją jako zawiłą i niechlujną, z wyzwaniami w zrozumieniu bez wcześniejszej znajomości innych dzieł autora.

Książka jest postrzegana jako niezwykłe dzieło literackie, które oferuje wiele do przemyślenia i zachwytu. Zawiera oszałamiający materiał, szczególnie w odniesieniu do relacji historycznych i osobistych refleksji na temat burzliwej epoki. Czytelnicy doceniają wyjątkowy głos autora i głębię jego poszukiwań.

Kilku recenzentów krytykuje strukturę książki, zauważając, że wydaje się ona raczej zbiorem chaotycznych fragmentów niż spójną powieścią. Złożony i odnoszący się do siebie styl pisania może być mylący i nużący, szczególnie dla osób niezaznajomionych z doświadczeniem autora. Niektórzy czytelnicy uważają, że wybory i refleksje bohaterów są frustrujące i brakuje im rozwiązania.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Abel and Cain

Zawartość książki:

Ukazujące się razem w języku angielskim po raz pierwszy, dwa arcydzieła, które podejmują temat ery jazzu, procesów norymberskich, powojennego komercjalizmu i wyczynu napisania książki, przedstawione w jednym genialnym tomie.

Śmierć mojego brata Abla i jej deliryczna kontynuacja, Kain, stanowią magnum opus w cudownej karierze Gregora von Rezzoriego, najbardziej ambitne, ekstrawaganckie, oburzające i głęboko przemyślane osiągnięcie tego szalenie oryginalnego i nigdy nie mniej prowokującego mistrza powieści. W Ablu i Kainie oryginalna książka, od dawna niedostępna w druku, została wznowiona w całkowicie poprawionym tłumaczeniu; Kain pojawia się po raz pierwszy w języku angielskim.

The Death of My Brother Abel zygzakuje przez połowę XX wieku, od 1918 do 1968 roku, obejmując erę jazzu, Anschluss, procesy norymberskie i powojenny komercjalizm. W centrum książki znajduje się bezimienny narrator, zaszyty w paryskim hotelu i piszący swego rodzaju powieść, kolaż sardonicznych i namiętnych scen o miłości i pracy, seksie i pisaniu, rodzinach i narodach oraz ludzkiej zdradzie i okrucieństwie. W Kainie narratorem tym jest Aristide Subics, a przynajmniej tak się wydaje, ponieważ tożsamość Subicsa jest tak niestabilna, jak fikcyjny aparat, który go zawiera i czasy, w których żył. Pojawiają się pytania: Jak człowiek, który żył w czasach kłamstwa, może poznać samego siebie? I czy w ogóle możliwe jest opowiedzenie historii epoki kłamstw zgodnie z prawdą? Akcja rozgrywa się głównie w zbombardowanym, zasypanym gruzami Hamburgu tuż po wojnie, a mroczne zamieszanie i śmiertelna konfrontacja Kaina i Abla, nierozłącznych braci, trwa nadal.