A Song for Quiet

Opinie czytelników

A Song for Quiet, lovecraftiańska powieść autorstwa Cassandry Khaw, jest chwalona za bogatą prozę, motywy muzyczne i wyjątkową fabułę. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uwielbiają mieszankę horroru i bluesowych elementów, inni uważają, że brakuje jej uderzenia poprzednika, Hammers on Bone. Powieść jest opisywana jako zarówno nawiedzająca, jak i piękna, ale jest krytykowana za tempo i abstrakcyjne wybory narracyjne.

⬤ Elegancka i liryczna proza, która urzeka czytelników.
⬤ Głęboka eksploracja tematów takich jak żałoba i niesprawiedliwość rasowa, szczególnie poprzez muzykę.
⬤ Wciągający rozwój postaci, zwłaszcza bluesmana Deacona Jamesa.
⬤ Bogaty i unikalny world-building w ramach gatunku Lovecraftian horror.
⬤ Emocjonalna głębia, która rezonuje z czytelnikami i wywołuje silne uczucia.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali, że historia jest zbyt abstrakcyjna i oderwana od rzeczywistości, przez co straciła na wyrazistości.
⬤ Problemy z tempem, niektóre sceny przeciągały się bez znaczącej akcji.
⬤ Niektórzy czytelnicy, którym podobał się Hammers on Bone, uważali, że w tej kontynuacji zabrakło jej szorstkiego stylu noir.
⬤ Krótsza długość noweli sprawiła, że niektórzy czytelnicy chcieli więcej treści.
⬤ Krytyka postaci Deacona za nieskuteczność lub bierność w stawianiu czoła wyzwaniom.

(na podstawie 46 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Cassandra Khaw powraca z A Song for Quiet, nową samodzielną powieścią Persons Non Grata ze świata Hammers on Bone, finalistką British Fantasy Award i Locus Award, którą Kameron Hurley nazwaładługim skokiem w krwawe, dziwne i fantastyczne.

Deacon James to włóczący się bluesman prosto z Georgii, czarnoskóry mężczyzna z problemami, od których nie może uciec, i muzyką, która nie pozwala mu odejść. W pociągu do Arkham napotyka kłopoty - wizje koszmarów, rozdziawione usta i chwytające wąsy, a także szaleńca, który nazywa siebie John Persons. Według nieznajomego, Deacon nosi w głowie nasienie, które zniszczy świat, jeśli pozwoli mu się wykluć.

Szalone myśli gonią Deacona do jego następnego koncertu. Jego saksofon nie wywołuje publiczności z miejsc, ale potwory z innych wymiarów. Gdy Deacon ucieka, ścigany przez horrory i kultystów, natyka się na zbiegłą dziewczynę, która próbuje uciec przed czekającym ją przeznaczeniem. Podobnie jak Deacon, nosi coś głęboko w sobie, coś pokręconego i niebezpiecznego. Razem starają się opuścić Arkham, tylko po to, by znaleźć Tysiąc Młodych czających się w lesie.

Pieśń w głowie Deacona staje się coraz silniejsza i wkrótce nie będzie mógł jej dłużej ignorować.